Σελίδες

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

στο Τρίτο!

Περασμένη ώρα. Νύχτα Σαββάτου. Κοντά Κυριακή. Ανεβαίνει τη Συγγρού. Είναι γλυκιά αυτή η ώρα... Κοντά στου Μακρυγιάννη βλέπει έναν νεαρό να σηκώνει το χέρι. Σταματάει. Ο νεαρός πάει προς το πίσω κάθισμα, κοιτώντας τη θέση του οδηγού και ξαφνικά αλλάζει γνώμη και κάθεται μπροστά. Χαρούμενος. Δροσερός. Γεμάτος ζωή.

- Καλησπέρα!! ή μάλλον Καλημέρα!!
- Καλή να είναι και για σας.
- Τι ωραία που σας βρήκα!
- Δεν περνούν ταξί;
- Όχι περνάνε. Άπειρα. Αλλά χάρηκα που είστε γυναίκα.
- Και γω το χαίρομαι ομολογώ. Εσείς γιατί τόσο πολύ;
- Ε Νιώθω πιο ασφαλής με σας στο τιμόνι παρά αν ήταν άντρας
- Περίεργο που το λέτε. Είμαι όντως καλύτερη οδηγός από πολλούς άντρες συναδέλφους, αλλά εσείς δεν θα μπορούσατε να το ξέρετε. Προς τα πού πάμε;
- Στο Τρίτο νεκροταφείο. Με με ρωτήσετε σε ποιον τάφο!
- Δεν τόχα σκοπό τέτοια ώρα :)
- Μα κάθε φορά που το λέω, αυτό μου λένε. Σε ποιο τάφο; Μέσα στο νεκροταφείο;
- Τέτοια ώρα θα ήταν και περίεργο να πείτε ναι!
- Αχ φτου φτου καλέ! Απαπαπα! Τι να κάνω; εκεί το χτίσανε το σπίτι.
- Στο τρίτο λοιπόν.
- Αχ τώρα που πάμε μαζί θα πάω χλιδάτα! Μέχρι την πόρτα του σπιτιού. Δεν σας πειράζει ε;
- Αντιθέτως. Δε σας συμβαίνει συχνά;
- ΄Οχι φοβάμαι
- Τι φοβάστε; Απ έξω δε μένετε;
- Τους ταξιτζήδες!
- Τι σας κάνανε; Δεν είναι δα τόσο τρομακτικοί.
- Κοιτάξτε.... για να μιλάμε καθαρά. Είδατε από που βγήκα.
- Η αλήθεια είναι πως όχι. Από πού βγήκατε;
- Ε, ελάτε καλέ τώρα! Νύχτα δουλεύετε κάτι θα έχει πάρει το μάτι σας.
- Ειλικρινά όχι. Τι θα ΄πρεπε να πάρει το μάτι μου;
- Ωραία! Ας μιλήσουμε ειλικρινά. Το ότι είμαι gay φαντάζομαι το καταλάβατε.
- Δεν το σκέφτηκα. Δεν είχα και λόγο εδώ που τα λέμε.
- Τέλος πάντων. Ναι είμαι gay – αυτό με καίει! Κάθε φορά λοιπόν που βγαίνω για ποτό και μετά  πρέπει να πάρω ταξί να γυρίσω σπίτι έχω πρόβλημα. Εντάξει όχι όλες τις φορές. Πολύ συχνά όμως!
- Τι πρόβλημα;
- Είναι αυτή η μαλακία – συγνώμη κιόλας – που έχουν στο κεφάλι τους μερικοί που επειδή σε βλέπουν να βγαίνεις από gay-bar θεωρούν πως είσαι και διαθέσιμος. Και να οι μπηχτές και να τα υπονοούμενα... Δε θέλω ρε φίλε! Δε γουστάρω πώς να το κάνουμε; Γι αυτό κάθομαι πάντα πίσω!
- Ενδιαφέρον! Και είναι τόσο πιεστικοί που να σας δυσκολεύουν;
- Πάρα πολύ! Γι αυτό χάρηκα που σας βρήκα! Άσε που θα πάω και ως την πόρτα και δεν θα περπατάω μες στο χάραμα και με τόσα ξίδια!
- Αυτό πάλι δεν το κατάλαβα. Δεν πάτε ως το σπίτι σας με ταξί;
- Όχι. Γιατί την ώρα που γυρνάω μπορεί να φεύγει ο πατέρας μου.
- Δεν σας αφήνει να παίρνετε ταξι ή δεν ξέρει ότι βγαίνετε;
- Όχι καλέ! Πως δεν ξέρει. Είπαμε μικρός μικρός αλλά μεγάλωσα! Ολόκληρη γυναίκα έγινα!!
- Τότε που το πρόβλημα;
- Εμ εκεί είναι το θέμα. Διότι, άμα δεν του κάτσω του ταρίφα και με φέρει ως το σπίτι και πετύχει καναν πατέρα να βγαίνει από το σπίτι, ξέρω και γω τι μπορεί να του πεί; Οπότε φυλάω και γω τα ρούχα μου. Κατεβαίνω δυο στενά παρακάτω και ησυχάζω.
- Να υποθέσω ότι οι δικοί σας δεν ξέρουν τον προσανατολισμό σας
- Τώρα αυτό είναι ένα θέμα. Όχι δεν το ξέρουν. Δηλαδή, δεν το έχουμε συζητήσει ποτέ. Αλλά δεν ξέρω πόσο το έχουν καταλάβει.
- Από πού θα το καταλάβαιναν;
- Να σας πω! ΄Οταν ήμουν μωρό – ήμουν πολύ χαριτωμένο αγοράκι - έτυχε να παντρεύονται και κάτι θειάδες και ξαδέλφες. Όλες μαζι, μη και χάσουνε. Τότε λοιπόν, σε όποιο “κρεβάτι” γινόταν για γάμο – επειδή ήμουν το μόνο αγόρι, ή έτσι νόμιζαν τουλάχιστον - με τραβολογούσανε και μένα να με βάλουνε να κάτσω πάνω στο κρεβάτι για γούρι και καλά. Να κάνουν αγόρια! Το ότι από όλους – μα όλους – εκείνους τους γάμους, γεννήθηκαν μόνο κορίτσια, δεν ξέρω αν τους έχει βάλει σε σκέψεις!
Α! Να εδώ στο στενό κάνουμε δεξιά και με αφήνετε!
- Να είσαι καλά. Να προσέχεις. ΄Ηταν πολύ ευχάριστη η διαδρομή! Σ΄ευχαριστώ!
- Αχ και γώ σας ευχαριστώ! Να είστε καλά! Πόσο χάρηκα! Να περνάτε από κει τέτοιες ώρες. Μη μας βλέπετε έτσι, τις λαχταράμε και μεις τις γυναίκες που και πού! είπε γελώντας με την ίδια τη ζωή..
.
Έφυγε χαρούμενος. Ξεκίνησε και κείνη για να συναντήσει την επόμενη ιστορία. Γελώντας με τη σκέψη της προσμονής του αγοριού των θειάδων. Χαμογελώντας για τη δροσιά της ζωής. . Όμορφα ξημερώνει σήμερα....

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Εκτιμώντας, Εκδίδει

Έγινα ελλειπτικό σχήμα και Το Συμβούλιο ζήτησε έκδοση Οδηγίας από τη Μόνιμη Επιτροπή.
Με όρισαν από Το Σχήμα μου με τομή κατά μήκος.
Με κατέταξαν από τη Σάρκα της Ρίζας μου.
Έλαβαν υπόψη τους και πιθανές παρεκκλίσεις από την αρχική έλλειψη και πιθανές τάσεις κανονικότητας.
΄Εσκυψαν και είδαν την ποικιλία μου από κοντά και με προσδιόρισαν γενετικά μονόσπερμη. Οι Πολύσπερμες θα αναφέρονται ότι ανήκουν σε άλλη ομάδα.
Θα καλλιεργούμαι ως υποείδος και όρισαν με ακρίβεια την ασφαλή απόσταση της επιθυμητής γονιμοποίησής μου. Κάθε άλλη είναι ξένη και ανεπιθύμητη.
Καθόρισαν τους όρους της απομόνωσής μου.
Για την ασφάλεια του είδους. Για την ασφάλεια της καλλιέργειας των πολιτών των Ενωμένων Κοινοτήτων.
Ιδού η Οδηγία...


ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
που καθορίζει τις ομάδες ποικιλιών που αναφέρονται στους όρους για την απομόνωση που προβλέπονται στο παράρτημα Ι της οδηγίας του Συμβουλίου

Η ΕΠΙΤΡΟΠΉ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,
Έχοντας υπόψη:
τη συνθήκη, την οδηγία (1), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία (2), και ιδίως το παράρτημα Ι, παράγραφος 4, σημείο Α, τελευταία πρόταση
Εκτιμώντας:
- ότι η οδηγία (3) τροποποίησε τους όρους όσον αφορά την απομόνωση
- ότι σύμφωνα με την οδηγία, η ελάχιστη απόσταση από τις γειτονικές καλλιέργειες του ίδιου υποείδους, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητη ξένη γονιμοποίηση, εξαρτάται από το αν οι ποικιλίες ανήκουν στην ίδια ομάδα με τις γειτονικές καλλιέργειες.
- ότι κατά συνέπεια, είναι απαραίτητο να προσδιοριστούν οι ομάδες ποικιλιών
- ότι τα μέτρα που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία είναι σύμφωνα με τη γνώμη της Μόνιμης Επιτροπής


ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ
Οι ποικιλίες μπορούν να καταταγούν σε έξι ομάδες σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά τους, ως εξής:
1 // Εγκάρσια στενό ελλειπτικό ή εγκάρσια ελλειπτικό σχήμα σε κατά μήκος τομή και σάρκα ρίζας κόκκινη ή πορφυρή
2 // Κυκλικό ή ευρύ ελλειπτικό σχήμα σε κατά μήκος τομή και σάρκα ρίζας λευκή
3 // Κυκλικό ή ευρύ ελλειπτικό σχήμα σε κατά μήκος τομή και σάρκα ρίζας κίτρινη
4 // Κυκλικό ή ευρύ ελλειπτικό σχήμα σε κατά μήκος τομή και σάρκα ρίζας κόκκινη ή πορφυρή
5 // Στενό επίμηκες ορθογώνιο σχήμα σε κατά μήκος τομή και σάρκα ρίζας κόκκινη ή πορφυρή
6 // Στενό τριγωνικό σχήμα σε κατά μήκος τομή και σάρκα ρίζας κόκκινη ή πορφυρή

Κάθε γονιμοποίηση μεταξύ διαφορετικών υποομάδων και υποειδών είναι ενάντια στην οδηγία της Επιτροπής και θεωρείται ξένη και ανεπιθύμητη.
Τα κράτη μέλη καλούνται να απομονώσουν άμεσα τις ομάδες και τα είδη τους.
Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα μέτρα που είναι αναγκαία για να συμμορφωθούν προς την παρούσα οδηγία.
Ενημερώνουν σχετικά την Επιτροπή για κάθε παρέκκλιση των ποικιλιών
Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.




Υ.Γ. Η παραπάνω οδηγία, υπάρχει και αφορά κάτι άλλο. Όμως καθώς τη διάβαζα, συνειδητοποίησα πόσο εύκολα, αν άλλαζα την ονομασία του υπο-ειδους θα μπορούσε να είναι μια οδηγία για την καλλιέργειά μας. Όλων ημών των πολιτών...  Τόσο απλά και τόσο κυνικά.
Θα είχαν κανέναν ενδοιασμό; Δε νομίζω... Αλλά αν πρόκειται για την "καλλιέργειά μας"... χαλάλι η έκδοση!

τελείω-ξη


λέξη έκρηξη λήξη πράξη ύπαρξη τάξη πλήξη έξη έλξη έψαξη μέθεξη ρήξη στίξη...

Αυθάδικα αναγραμματίζεται για να σταθεί δίπλα τους. Να τις δει να κοκκινίζουν κάθε που τις κοιτάει
Η αιτία η αφορμή και το άλλοθι τους - κι ας μην τελειώνει... με τον ίδιο τρόπο.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

γίνομαι Σχήμα...καθ Υπερβολήν Ελλειπτικό...

Από νωρίς ντύθηκα αξιώματα. Με γεωμετρούσα με τα θεμελιώδη. Τα τέσσερα πρώτα με προσοχή. Το πέμπτο λίγο θολό, λίγο στο περίπου.
Σχήμα καθώς πρέπει - μετατοπιζόμουν με κανόνα και διαβήτη.
Σημείο - Ευθεία - Επίπεδο.
Το Σημείο πάντα Κεφαλαίο, η ευθεία πάντα πεζή. Η γραμμή πάντα ευθεία. Και πάντα να γεννιέται από ευθύγραμμο τμήμα.
Καμάρωνα το επίπεδο. Ανόητα αγνοούσα τα σημεία. Τόσο καθαρά τόσο απόλυτα. Με την υπεροψία της νιότης. Με τη βεβαιότητα της αρχαίας σκέψης.

Με γεωμετρούσα Ευκλειδείως:
  • 1 παράλληλη
  • Μηδενική καμπυλότητα
  • Άθροισμα γωνιών τριγώνου, ακριβώς, 180 μοίρες**
Οι τροχιές πάντα κυκλικές. Άνοιγαν και έκλειναν, μα ήταν πάντα κύκλοι.

Βρέθηκα στην εποχή που δεν έχεις δικαίωμα στην υπεροψία της ηλικίας. Κι όταν δεν μπορείς να είσαι υπερόπτης, γίνεσαι βολικός.
Στην εποχή του βολικού, συνάντησα και το επιχείρημα μεγάλου ειδήμονος ανδρός
“Μία γεωμετρία δε μπορεί να είναι πιο αληθινή από την άλλη, μπορεί να είναι πιο βολική” (Poincarι).

Έραψα το υπέρ στο βολικό με ραφή τύπου σέλας* - για να το κάνω πιο κομψό. Για να με αντέξει και να το αντέξω.

Με γεωμετρούσα Υπερβολικώς
  • Άπειρες παράλληλες
  • Αρνητική καμπυλότητα
  • Άθροισμα γωνιών τριγώνου μικρότερο από 180 μοίρες** (και όσο αντέξει)
Σχήμα καθώς πρέπει. Με ημι-ευθείες έκανα γωνίες υποθέτοντας κοινά σημεία. Μετρούσα τις γωνίες με τις μοίρες όσο αυτές με πονούσαν για να δω την αμβλεία τους πλευρά.

Μα πέρασε ο καιρός και έφτασε η εποχή που μου δόθηκε και πάλι το δικαίωμα στην υπεροψία της ηλικίας. Τώρα πλέον...

...με γεωμετρώ Ελλειπτικώς.
  • Καμία παράλληλη
  • Θετική καμπυλότητα
  • Άθροισμα γωνιών τριγώνου μεγαλύτερο από 180 μοίρες** (και όσο αντέξω)
Η γραμμή έγινε καμπύλη.
Το Σχήμα καθώς μου πρέπει. Διαχέεται - χωρίς κανόνα χωρίς διαβήτη. 
Λένε οτι θέλει να γίνει κύκλος μα είναι ψέμα. Η έλλειψη ποτέ δεν θα γίνει κύκλος – επειδή δεν θέλει να γίνει κύκλος.
Θα είναι πάντα καμπύλη.


Κάθε Έλλειψη θα τη δημιουργεί πάντα η Έλξη.
 Ο Νόμος της Έλξης είναι πια με το μέρος μου.
Ο Μαγνητισμός θα είναι πάντα εκεί για να Με καθιστά Σχήμα Ελλειπτικό...

* "Η ραφή τύπου σέλας είναι μία ιδιαίτερα κομψή ραφή με την οποία μπορούμε να ενώσουμε δύο κομμάτια δέρματος και να κόψουμε το δέρμα που προεξέχει από το κάθε κομμάτι. Με τη ραφή αυτή έχετε ελαστικότητα και αντοχή, καθώς και ένα απλό ανάγλυφο στην επιφάνεια του δέρματος."
** Ένιωσα την ανάγκη να συμπληρώσω το αυτονόητο. 180 μοίρες είναι το άθροισμα Δύο Ορθών γωνιών. 

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

...ετωνεικοσιεπτα

Ετών 27. Ταλέντο. Ιδιαίτερη. Θύμα του συστήματος. Θλιμμένο το βλέμμα της. Θα ήθελε να δώσει πολλά – αν μπορούσε. Μα δεν έχει επιλογή. Στο παρόν της νιώθει τσαλακωμένη. Απ το βλέμμα της κόρης της. Είναι μόνο 3 ετών και θέλει να ανέβει στο τρενάκι που έχει το περίπτερο. Την ανεβάζει. Η μικρή σπρώχνει με όλη της τη δύναμη το τιμόνι, για να κουνηθεί το τρενάκι. Εκείνο αδυσώπητο. Θέλει ένα ευρώ για να κάνει το δίλεπτο χατήρι στη μικρή. ¨Ενα ευρώ για δυο λεπτά ευτυχισμένου βλέμματος. Μετράει τα ψιλά στη χούφτα της. Ντρέπεται για τον εαυτό της. Ντρέπεται τον περιπτερά που την κοιτάει. Περιμένουν κι άλλα παιδιά και η μικρή δεν καταλαβαίνει. Μετράει τα ψιλά στη χούφτα της. Πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο τρένο και στο γάλα. Ετών 27. Ταλέντο. Ιδιαίτερη. Θύμα του συστήματος. Θλιμμένο το βλέμμα της. Θα ήθελε να δώσει δυο λεπτά χαράς – αν μπορούσε. Μα δεν έχει επιλογή.

πονάει η τσαλακωμένη ζωή. και είναι μόνο 27...

πέθανε η Έιμη Γουάινχάουζ.... ετών 27... πλήρης επιλογών...

στέκομαι με κατεβασμένο κεφάλι μπροστά σε κάθε θάνατο. μα σχωράτε με. η ζωή με κατεβασμένο κεφάλι με συνθλίβει...

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

στην Ολύμπου από Πεντέλης...

Την είδε να σηκώνει το χέρι έξω απ το σινεμά. Σταμάτησε. Εκείνη κάθισε στο πίσω κάθισμα. 
- Καλησπέρα. Στην Ολύμπου από Πεντέλης παρακαλώ.
- Καλησπέρα. Την Πεντέλης την ξέρω, την Ολύμπου όχι, θα με βοηθήσετε;
Μόνο τότε έψαξε στον καθρέφτη. Σαν να ήθελε να επιβεβαιώσει τη φωνή. Της χαμογέλασε. 
- Και βέβαια θα σας πω...
Είχε μια ανάσα στο τέλος η φράση της. Σαν κάτι να ήθελε να πει... μα οι λέξεις κρατήθηκαν απ τον ουρανίσκο. Μόνο την κοίταζε απ τον καθρέφτη χαμογελώντας.  
Ένιωσε αμηχανία η στιγμή. 
Κοιτάχτηκαν απ τον καθρέφτη και χαμογέλασαν ήσυχα και οι δύο.

- Ποια ταινία είδατε;  - τι ακούμε; Οι ερωτήσεις ταυτόχρονα.
- Μότσαρτ  - Μότσαρτ... η απάντηση με την ίδια ανάσα... Το γέλιο τους μαζί...
- Δεν είναι δυνατόν... 
- Δεν είναι δυνατόν να ακούμε Μότσαρτ μέσα σε ταξί; γιατί; είχε κάτι με τα ταξί ο μουσουργός; 
- Συγνώμη δεν το είπα έτσι... Οι εκπλήξεις ήταν μαζεμένες. Συγχωρήστε με...
- Μη ζητάτε συγνώμη... αστειεύομαι
- Η αλήθεια είναι ότι δεν συναντάς συχνά γυναίκα οδηγό και μάλιστα τόσο αργά και ακόμα πιο σπάνια συναντάς τον μουσουργό σαν συνεπιβάτη. 
- Δεν τον αφήνετε  να μπει στο αυτοκίνητό σας; 
- Αστειεύεστε διαρκώς και με όλα;
- Είναι ένας τρόπος να κρύβω την άγνοια των δρόμων.  Πως ήταν η ταινία;
- Πολύ καλή! Να τη δείτε με την πρώτη ευκαιρία!
- Την είδα... δυό φορές μέχρι τώρα...
- Δύο! Σας φάνηκε τόσο καλή; 
- Δεν ξέρω... Για τον μονόλογο του Σαλιέρι την είδα. Και θα την ξαναδώ. 
- Γιατί; σας αρέσει ο Σαλιέρι; 
- Δεν ξέρω... για τον μονόλογό του θα την ξαναδώ. 
- Τι είχε ο μονόλογος; η ερώτηση δεν ήθελε να είναι ερώτηση. Ήθελε να είναι επιβεβαίωση και δεν κατάφερε να κρυφτεί πίσω από το ερωτηματικό.
- Ήταν ύμνος στη μετριότητα. Και θέλω να μπει καλά στο μυαλό μου.
- Επειδή την θέλετε η επειδή την φοβάστε;

- Δεν τη θέλω
- Κι όμως, είναι τόσο λυτρωτική... Τόσο ξέγνοιαστη... Λαχταρώ να την έχω... ίσως σε μερικά χρόνια να καταλάβετε τι λέω... κατέβασε τα μάτια της...
- Μα... νομίζω χαθήκαμε! Πρέπει να τον περάσαμε το δρόμο σας.
- Ναι τον περάσαμε...
- Συγνώμη! Να γυρίσουμε. Είχα μείνει ήσυχη ότι θα μου λέγατε...
- Δεν σας είπα. Δεν ήθελα να στρίψουμε... Σας πειράζει να συνεχίσουμε λίγο ακόμα; 

Το τραγούδι της πόρνης

Μουσική ερμηνεία - με και χωρίς κόμμα - από την Εύα Λουκάτου. Τα λόγια του Πόλυ Κυριακού. 


Κάποτε με λέγανε Ελένη...  

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

είναι κάτι δέντρα...


Είναι κάτι δέντρα, που τα καμαρώνεις. Που λαχταράς να κάτσεις στον ίσκιο τους, να σε γλυκάνει ο αέρας που τους μιλάει, να παίξεις με το φως που παίζει με τα φύλλα τους, να σου δώσει δύναμη ο κορμός τους, να νιώσεις σιγουριά για τις ρίζες τους. Τις ρίζες που τις μεγάλωσαν μόνα τους, με γή νερό και ήλιο. Μέρα τη μέρα...
Είναι κάτι δέντρα με καρπούς ζηλευτούς... Που νιώθουν όλη την ομορφιά και τη δύναμη που έχουν.

Είναι και κάτι άλλα δέντρα, πού δεν κατάφεραν να βρουν τη ρίζα τους. Που δε μπορούν να νιώσουν τη δύναμη του κορμού τους . Που δεν τολμούν να σε δροσίσουν με τον δικό τους ίσκιο. Που φοβούνται το αεράκι και σκύβουν να κρύψουν τα φύλλα τους στο χώμα.
Είναι κάτι δέντρα που δε μπόρεσαν να δουν την ομορφιά τη δική τους και ζήλεψαν τη δόξα των ανθρώπων.
Κι έτσι, έγιναν καλλιεργημένα δέντρα.  Για να αρέσουν σε καλλιεργημένους ανθρώπους. Μα χάσαν την ομορφιά τη δική τους και το μόνο που κατάφεραν είναι να γίνουν ανθρωπάκια.

Κι εγώ, επειδή είμαι μεγαλόψυχη και γενναιόδωρος άνθρωπος, θα τους χαρίσω ένα τραγουδάκι.  

Ανθρωπάκια
Μουσική - Στίχοι: Εύα Λουκάτου
Ερμηνεία: Σοφία Παπάζογλου
Δίσκος : :Έτσι θα γίνει

update (pou lene kai oi aggloi): Επειδή άμεσα έλαβα "μηνύματα" για τις διαφορετικές μορφές "ανάγνωσης" και ερμηνείας της ανάρτησης - κι αυτό βεβαίως έχει το ενδιαφέρον του - θα ήθελα να ενημερώσω ότι η "μούσα" μου για το συγκεκριμένο κείμενο είναι η παντός είδους λογοκλοπή (clopy-paste pou lene kai oi aggloi) και κυρίως η συνειδητή.  Κι ας ποιούν τους παπίες οι καλλιεργημένοι...

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Καρπούζι Καρδιά Κουτάλι...

Αγόρασα καρπούζι. Το πρώτο καρπούζι της χρονιάς. Το έκοψα στη μέση - κατακόκκινο - σκίστηκε μόλις ακούμπησα το μαχαίρι πάνω του. Το έβαλα στο ψυγείο. Αυτόματες κινήσεις. Το σκεφτόμουν όλο το μεσημέρι. Καρπούζι με φέτα και φρυγανιές. Και σκέτο δε με χαλάει.

Το απόγευμα, βγάζω το μισό και βρίσκομαι μπροστά του με μια περίεργη αμηχανία. Κοιτάω για μαχαίρι στην πιατοθήκη... το βλέπω, απλώνω το χέρι μου αλλά κι αυτό διστάζει. Πάει προς το κουτάλι. Χαμογελάω λες και κάνω σκανδαλιά.

- Θα το φάω με κουτάλι και στο ζουμί που θα μείνει στον πάτο θα βουτήξω φρυγανιά... σκέφτομαι
- Όχι, δεν είναι σωστό... μου απαντάω
- Από την άκρη θα ξεκινήσω, δεν θα πειράξω την καρδιά, σκέφτομαι
- Είναι άδικο για τους άλλους όμως... μου απαντάω
- Πόσο θάθελα να φάω μόνο την καρδιά και ας το πετάξω το υπόλοιπο, σκέφτομαι
- Ναι, κι όλοι οι υπόλοιποι το ίδιο θέλουν. Κόψε μια φέτα και βάλτην σε ένα πιάτο και σταμάτα τα παιδιάσματα... μου απαντάω

Μα ποιοι άλλοι; Δεν υπάρχουν πια οι άλλοι. Δεν υπάρχει κανείς να αδικηθεί. 
Μπορώ να φάω μόνη μου την καρδιά και το υπόλοιπο να το κάνω ό,τι θέλω. Ακόμα και να το πετάξω.
Και μπορώ να το φάω από δω! Με κουτάλι!
Και ναι! μπορώ να βουτήξω και φρυγανιά μέσα και κανείς να μην ενοχληθεί...
Μου χαμογέλασα...
Για δες... μπορώ ακόμα, να κόψω μια φέτα μεγάλη και να τη φάω κατευθείαν, όπως το πιτσιρίκι που ήμουν - κι ας γεμίσει το μπλουζάκι μου ζουμιά κι ας κολλάω. 
Κανείς δεν θα το πάρει χαμπάρι και κανείς δεν θα στερηθεί την καρδιά! 
Για δες... η καρδιά στην απόλυτη διάθεσή μου!
...έφαγα τη μισή. Το κουτάλι μου δεν βγήκε ακόμα από τις συνήθειές του. Δεν μπόρεσε να πάει παραπέρα. Του χαμογέλασα. Σιγά σιγά φιλαράκο... Όλα θα γίνουν. 

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Το σκουλήκι είναι ένα ζωάκι όσο ο ελέφαντας!

    To σκουλίκι
Έχω αφήσει λοιπόν το pet στην άμμο και πλησιάζω προς τη σκηνή. Κάθομαι βαριά στην καρέκλα μου. Ήμουν πραγματικά απογοητευμένη.
-Τι έπαθες παιδί μου; Τι μούτρα είναι αυτά; Σε πείραξε το σκουλήκι να το τσακίσω;
- Ελααα, μη με κοροϊδεύεις! Είμαι εντελώς άχρηστη! Και ήθελα τόσο πολύ να ψαρέψω…
- Κάτσε βρε. Μην κάνεις έτσι. Θα βρούμε έναν τρόπο. Μη στεναχωριέσαι!

Φωτίστηκε το πρόσωπό μου! Η Βάσω άλλαξε στρατόπεδο!
Ξανασυννέφιασα
- Ει, τι έπαθες τώρα;

Το σκουλήκι είναι ένα ζωάκι όπως ο ελέφαντας!

Σε κάθε μετακόμιση ή έστω αλλαγή θέσης, παίρνουμε μαζί μας πραγματάκια που μας γλυκαίνουν. Αρκουδάκια, βιβλία, ένα σημείωμα, φωτογραφίες....

Αυτό το δωμάτιο λοιπόν είναι η συνέχεια από ένα άλλο που υπήρχε παλιά. Όταν μετακόμισα, πήρα μαζί μου μερικά πράγματα από κείνο και όλη τη γλύκα αυτής της επικοινωνίας. Μέσα σ αυτά που πήρα ήταν και δύο ζωάκια. Ο ελέφαντας που ήδη σας σύστησα και ένα σκουλήκι (όσο μπορείς να πεις ζωάκι ένα σκουλήκι και  όσο μπορείς να πεις ζωά-κι έναν ελέφαντα, αλλά αλλού είναι το θέμα).
 Σήμερα λοιπόν η αγαπημένη φίλη Βάσω (γνωστή στους παλιούς – οι καινούργιοι κάντε υπομονή), ξεκίνησε τις διακοπές της. Ζήλεψα όσο δεν μου επιτρέπει η καλή μου ανατροφή.

Ξέρετε ότι η ζήλια είναι κακός σύμβουλος. Αυτός με οδηγεί από το πρωί, να προβώ στο απονενοημένο διάβημα, της ανάρτησης μιας περιπέτειας καθόλα καλοκαιρινής και της ζωντανής απόδειξης του μεγαλείου της φιλίας (μου).

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Στάση

Είναι κάποιες στάσεις, που σε κάνουν να καμαρώνεις. Καμαρώνεις γι όποιον την έχει. Καμαρώνεις για τον εαυτό σου όταν τα καταφέρνεις. Κι όταν ξεφεύγεις, έρχονται οι φίλοι, οι δικοί, ο σύντροφος να σε κάνει με τη στάση του να νιώσεις καθαρός απ ό,τι σε λερώνει.  

Αυτή τη στάση, την καθάρια την ξάστερη την περιγράφει ο κύριος Κόϋνερ, με δύο μικρά συγγενικά κείμενα. Δεν μου πήγαινε η καρδιά να τα χωρίσω κι έτσι θα τα παραθέσω και τα δύο.


Για τη στάση

Η σοφία είναι αποτέλεσμα της στάσης.
Επειδή όμως δεν είναι και στόχος της στάσης, δεν μπορεί να παρακινήσει κανένα στο να μιμείται τη στάση.
Εσείς δεν τρώτε όπως εγώ. Αν όμως φάτε με τον δικό μου τρόπο θα σας ωφελήσει.
Αυτό που λέω τώρα: οτι οι πράξεις ξεκινάνε από τη στάση, ίσως νάναι έτσι. Για να γίνει όμως έτσι πρέπει πρώτα να βάλετε σε τάξη τις ανάγκες.
Συχνά, είπε ο στοχαστής, βλέπω ότι έχω τη στάση του πατέρα μου. Ποτέ όμως δεν κάνω τις ίδιες πράξεις με τον πατέρα μου. Γιατί ενεργώ διαφορετικά; Γιατί οι ανάγκες είναι διαφορετικές. Βλέπω όμως ότι η στάση κρατάει περισσότερο από τον τρόπο δράσης: αντιστέκεται στις ανάγκες.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

ενδύομαι το σχήμα

ενδύομαι και απεκδύομαι... σχήματα-φορέματα, κατά το δοκούν, κατά περίσταση και κατ ανάγκην. άλλοτε θαρραλέα κι άλλοτε δειλή. άλλοτε ευτυχής κι άλλοτε άθλια. περήφανη και ντροπιασμένη. παίζω με τις λέξεις – δηλώνω αναίσχυντα. και τώρα εκείνες πήραν το θράσος μου και το έκαναν παιχνίδι στα χέρια τους. παίζουν μαζί μου και με ενδύουν σχήματα.

γίνομαι... σχήμα κατά το νοούμενο, σχήμα ανακόλουθο, σχήμα καθολικό και επιμέρους, σχήμα έλξης, σχήμα υπαλλαγής, σχήμα πρόληψης, σχήμα υπερβατό, σχήμα πρωθύστερο και ομοιοτέλευτο, σχήμα ασύνδετο και σχήμα πολυσύνδετο, σχήμα εξ αναλόγου και εξ αντιθέτου, σχήμα περίφρασης επαναφοράς και αναδίπλωσης, σχήμα συμπλοκής και σχήμα αντίφασης, σχήμα λιτότητας, ειρωνείας και – στα δύσκολα - κατ ευφημισμόν, σχήμα υπερβολής και αλληγορίας, σχήμα μεταφοράς και παρομοίωσης....
και όταν οι λέξεις στενεύουν γίνομαι σχήμα κατ εξοχήν.

υ.γ σχήμα λόγου:
α) ιδιόρρυθμος τρόπος σύνταξης που χρησιμοποιείται για αισθητικούς ή ψυχολογικούς σκοπούς.
β) απόκλιση σχετική με την κανονικότητα τη συμφωνία και την πληρότητα (του λόγου;)

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Αναλφάβητη...

Αναλφάβητος: Άμαθος, ανήξερος, ακάτεχος, άγνωρος, ανέγνωμος, αμάθητος, αμαθήτευτος, αδίδαχτος, ασπούδαστος, αμελέτητος, απελέκητος, άγναφος, άγναφτος, αροκάνιστος, αγράμματος, κουτσογραμματισμένος, άπραγος, άπραχτος, άπειρος, αδοκίμαστος, ατζαμής, αδέξιος, ανάξιος, άτελος, ξυλοχέρης, κακότεχνος...


Έγινα λήμμα...


Με περιγράφει με τόση ακρίβεια, το λεξικό του Πέτρου Βλαστού, “Συνώνυμα και Συγγενικά. Τέχνες και Σύνεργα”,  Τυπογραφείο “Εστία”, Αθήνα, 1931.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Επιλογές πρόβλεψης... επιλέγω...

Μενού... μηνύματα...επιλογή... νέο μήνυμα... επιλογή... μήνυμα... -επιλέγω

Kείμενο > επιλογές
Επιλογές πρόβλεψης: -επιλέγω...
Πρόβλ. Εισ. Κειμένου: Ενεργοποίηση -επιλέγω...
Τύπος πρόβλεψης: Κανονική -επιλέγω...
Επελέγη κανονικός τύπος.

Πίσω > -επιλέγω...
Πίσω >

Προς: Προσθήκη παραλήπτη -επιλέγω...
Προσθήκη παραλήπτη : Προτιμώμενος/πρόσφατα χρησιμοποιημένος... -επιλέγω...

Επιλογές – αποστολή – κλείσιμο... -επιλέγω
Το μήνυμα αποθηκεύτηκε στα πρόχειρα

Μήνυμα, με πρόβλεψη κανονικού τύπου, προς πρόσφατα χρησιμοποιημένο παραλήπτη... -επιλέγω

γράφω.. απατώ...
εραστές... δράστες...
πόθοι... ποινή...

όλα τα έχει προβλέψει... το λάθος επιλέγω...- 

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Ποια Πόλη... ποια Χώρα...

Ποια Πόλη... ποια Χώρα...θα μπορούσε να έχει κυρίαρχο των θεσμών της, το Σύνταγμα της Ηδονής; 
Ποια Πόλη και ποια Χώρα θα άντεχε;


ΌΧΙ ΜΠΡΑΖΙΛΙΑ ΜΑ ΟΚΤΑΝΑ

"Όταν διά της πίστεως και της καλής θελήσεως, αλλά και από επιτακτικήν, αδήριτον ανάγκην δημιουργηθούν αι προϋποθέσεις και εκτελεσθούν όχι οικοδομικά, ή ορθολογιστικά, μα διαφορετικά τελείως έργα, εις την καρδιά του μέλλοντος, εις την καρδιά των υψηλών οροπεδίων και προ παντός μέσ στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, θα υπάρξη τότε μόνον η Νέα Πόλις και θα ονομασθή πρωτεύουσα της ηνωμένης, της αρραγούς και αδιαιρέτου Οικουμένης.

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Το Σύνταγμα της Ηδονής!

Σύνταγμα: λέξη και έννοια εποχούμενη. λέξη στην οποία ο καθείς διεκδικεί το πεντάλεπτο της παρουσίας του - για να "ήταν και κείνος εκεί". 
Ηδονή: λέξη και έννοια εποχούμενη. λέξη στην οποία ο καθείς διεκδικεί το πεντάλεπτο της παρουσίας του - για να "ήταν και κείνος εκεί"

Λέξεις που καίνε και που οι τεχνίτες του λόγου τις τύλιξαν με πυρίμαχο υλικό για να αξιωθώ να τις αγγίξω...  Αδέξια κι ανεπαρκής στο πεντάλεπτο του "ήμουν", διεκδικώ το Τώρα... το Είμαι... Το Εδώ...   

"Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
      Όλοι οι νόμοι της ηθικής - κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι - είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως."

Κ.Π. Καβάφης 
(από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923, Ίκαρος 1993)