e-mail από τις πηγές

Πριν μερικές μέρες, έγραψα ένα κείμενο για την απώλεια ακοής και στη συνέχεια, το πως οι φίλοι κατάφεραν να απαλύνουν τα αποτελέσματα αυτής της μόνιμης δυσκολίας.

Πέρα από τα αστεία που μπορεί να γίνονται και που καμιά φορά μπορεί και να ξεφύγουν λίγο, η ουσία είναι πως η τόσο η απώλεια ακοής (σε ένα ή και στα δύο αυτιά), όσο και το βουητό που υπάρχει στις περιπτώσεις παρόμοιων περιστατικών, είναι όχι απλώς ενοχλητική, αλλά μπορεί να σε οδηγήσει σε τρέλα. Σε διαρκή εκνευρισμό. Σε απομόνωση. Σε αυτολύπηση. Σε περιορισμούς που ούτε καν φανταζόσουν.

Εντάξει, δεν κινδυνεύει η ζωή του πάσχοντος. Αλλά αυτό δεν υποβαθμίζει τις επιπτώσεις στη ζωή και την ποιότητά της.

Έλαβα ένα μέηλ που παραθέτω, γιατί νομίζω περιγράφει με τον πιο ακριβή τρόπο κάποιες από τις δυσκολίες. 

"Πριν περίπου πέντε χρόνια άρχισαν να "σφυρίζουν" τα αυτιά μου.
Οι φίλοι το λένε βούισμα αλλά για μένα είναι κάτι παρόμοιο με τον ήχο που ακούμε όταν,
ταξιδεύοντας με αεροπλάνο, αλλάξουν ξαφνικά οι πιέσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση το "βούισμα κρατάει κάνα δεκάλεπτο στην δική μου περίπτωση κρατάει δυο ζωές.
Λοιπόν, στην αρχή νόμισα ότι ήταν περαστικό αλλά.... δεν μου έκανε το χατίρι.
Μετά απο κάποιες διακοπές ο "ηχος" μονιμοποιήθηκε και απο τότε το μόνο που αλλάζει είναι η ένταση και η συχνότητα.
Πέρασα τραγικές στιγμές γιατί δεν είχα συνηθίσει να τον έχω "συντροφιά" 24 ώρες το 24 ωρο και το χειρότερο ήταν ότι με ξυπνούσε τα βράδυα όποτε αυτός ήθελε.
Παρ΄όλο που είμαι αισιόδοξος τύπος σ΄αυτή την φάση της ζωής μου, πίστεψέ με, σκέφτηκα πολλές φορές την αυτοκτονία.
Η ζωή έχασε την οποιαδήποτε ποιότητά της και το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν ότι σε όλη μου την ζωή θα έχω συντροφιά αυτόν τον γα....νο τον ήχο.
Οι έρευνές μου πάνω στο θέμα και οι επισκέψεις σε Ωρυλάδες μου έδωσαν να καταλάβω ότι ίσως και να μην φύγει ποτέ γιατί κανείς δεν ξερει απο πού ήρθε, ποιά είναι η φυσιολογία του, ποιά είναι η αιτία του και ποιά επέμβαση θα τον εξαφανίσει.
Οι μορφές του λένε πως είναι πολλές : σφύριγμα, βουητό, θρόϊσμα με διαφορετικές εντάσεις και "ποιότητες".
Διάβασα και για κάποιον ο οποίος, νομίζοντας ότι ο ήχος προέρχεται απο το αυτί, εγχείρισε το ακουστικό νεύρο του αριστερού του αυτιού με αποτέλεσμα ο ήχος να συνεχίσει να υπάρχει. Με άλλα λόγια δεν είναι δεδομένο ότι η αιτία είναι κάποιο τμήμα της αίσθησης αλλά θα μπορούσε να είναι και νευρολογικό.
Χάσαμε λοιπόν !
Τελικά, συμβιβάστηκα και κρατάω κάπως τα "ίσα" αποφεύγοντας πολυσύχναστες καφετέριες, εστιατόρια, ανθρώπους που μιλούν πολύ και δεν λένε τίποτα, ανθρώπους που φωνάζουν, και παίζοντας έγχορδα.
Το τελευταίο λειτουργεί σαν θεραπεία πρώτον γιατί με κάνει και το ξεχνάω και δεύτερον, οι συχνότητες που δημιουργούνται επισκιάζουν, και ίσως να εξουδετερώνουν σε κάποιο βαθμό το "΄Ελιεν".

Μου συμβαίνει να βρίσκομαι με κάποιο άτομο κάπου και εξ΄αιτίας του ότι υπάρχουν γύρω μας κι΄άλλες ηχητικές πηγές να μην καταλαβαίνω ορισμένες φράσεις του και φυσικά το νόημα της σκέψης του. Αναγκάζομαι λοιπόν να ρωτήσω.
Κατάλαβα ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις δεν μπορώ να "απομονώσω" την φωνή του απέναντι και ότι γενικά ακούω οτιδήποτε βρίσκεται στον χώρο με αποτέλεσμα να μην ακούω τίποτε."

Δεν θέλω να προσθέσω τίποτα στην παρούσα ανάρτηση. Σε μια επόμενη ίσως καταγράψω και μερικές ακόμα απ τις δυσκολίες.