έχω δουλειά...

- Έλα καλημέρα!
- Καλημέρα!
- Τι γίνεται;
- Καλά. Εσείς τι κάνετε;
- Καλά και μεις. Άρχισαν σχολεία, φροντιστήρια, τρέξιμο. Εσύ καλά είσαι;
- Καλά.
- Λέμε το βραδάκι να πάμε μέχρι την πλατεία να πιούμε κάτι να τσιμπήσουμε κάτι, έτσι για την   παρέα, να τα πούμε λίγο. Θάρθεις;
- Τι ώρα;
- Κατά τις εννιά είπαμε. Σε βολεύει;
- Δε νομίζω ότι θα έρθω. Τελειώνω πολύ αργά και θα είμαι μάλλον πτώμα.
- Έλα ρε συ! Αμάν! Είναι η τρίτη φορά που λες όχι. Τι συμβαίνει; Δε σου αρέσει πια η παρέα μας;
¨- Έλα μη λες χαζομάρες. Απλώς έχω δουλειά και θα τελειώσω πολύ αργά.
- Καλά. Τουλάχιστον έχεις δουλειά. Κάτι είναι κι αυτό.
- Ναι... κάτι είναι κι αυτό.
- Αύριο το πρωί έχω κενό. Πάμε τουλάχιστον για έναν καφέ; Έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε.
- Να μιλήσουμε καλύτερα αύριο για να δω τι δουλειά θα έχω;
- Θα αρχίσω να το παίρνω προσωπικά. Να σου πω... Μήπως είναι θέμα χρημάτων όλες αυτές οι αρνήσεις;
- Όχι βρε
- Αν είναι θέμα χρημάτων να μου πεις. Θα κεράσω εγώ. Εντάξει δε μου τρέχουν απ τα πατζάκια αλλά έναν καφέ, ένα τσίπουρο, διάολε, μπορώ να το κεράσω.
- Όχι όχι δεν είναι θέμα χρημάτων.
- Τότε;
- Δουλειά, κούραση... είναι και κείνη η δίαιτα που άρχισα... δεν είμαι για πειρασμούς.
- Καλά δεν θα επιμείνω αλλά να ξέρεις ότι μας λείπεις.
- Και μένα μου έχετε λείψει όλοι. Ελπίζω σύντομα να τα καταφέρουμε να βρεθούμε.
- Καλά, αν αλλάξει κάτι πάρε με. Εμείς κατά τις 9 είπαμε να βρεθούμε στην πλατεία στα Πετράλωνα. Οκ;
- Οκ. Αν αλλάξει κάτι θα πάρω τηλέφωνο ή θα εμφανιστώ.
- Φιλάκια
- Γεια. Φιλιά να δώσεις σε όλους.

Έκλεισε το τηλέφωνο... άνοιξε το πορτοφόλι... μέτρησε τα ψιλά...

Θα συνεχίσει για πολύ καιρό ακόμα να...έχει δουλειά... να κάνει δίαιτα... να μην έχει χρόνο... να είναι πτώμα στην κούραση.... Ούτε καν μια επανάσταση δεν προλαβαίνει...