Επτά πράγματα για μένα… Έτσι λέει το παιχνίδι στο οποίο με προσκάλεσε το Φαούδι.
Ναι , είναι αλήθεια πως όλοι μας, σε κάθε γραμμή που γράφουμε, βάζουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας. Άλλοτε κρυμμένο άλλοτε ολοφάνερο. Άλλοτε αληγορικά κι άλλοτε ξεκάθαρα. Μα η πρόκληση για καταγραφή με τέτοιο τρόπο ομολογώ με ζόρισε λιγάκι.
Θέλω να σας πω λοιπόν, ότι νιώθω αμηχανία. Προσπάθησα να είμαι σαφής και έντιμη.
1. Νιώθω παραφορά παράνομου έρωτος με : Τις καταιγίδες, τις λέξεις, τα συνωμοτικά βλέμματα και ψιθύρους των εραστών και τη Σαλονίκη.
2. Νιώθω συγκίνηση με: Το γέλιο του συντρόφου μου, τους φίλους μου, τα νέα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τη δουλειά μου, τις γειτονιές της Αθήνας, την καλή πρόθεση και με αρκετά βιβλία.
3. Νιώθω την εύνοια των θεών: για τη μάνα που είχα, για τους ανθρώπους που πέρασαν απ τη ζωή μου, για το σύντροφό μου, για τους φίλους μου.
4. Νιώθω χαρά: με τις λέξεις, τα παιχνίδια (με καλύτερη την παντομίμα), τα γέλια, τις βροχερές μέρες, το να λιάζομαι σαν τραχανάς σε ήλιο τον χειμώνα, το να χαζεύω τους ανθρώπους, να διαβάζω τα μικρά πολύτιμα μαργαριτάρια στα μπλογκάκια, να συναντώ συγγραφείς που κρυφοκοίταξαν μέσα μου και βεβαίως με τα τρυφερά πειράγματα των αγαπημένων.
5. Με φοβίζουν: οι βροντές, η απώλεια της υγείας μου, η πιθανότητα να μείνω άστεγη, τα άδεια βλέμματα.
6. Νιώθω απόλυτη την ανάγκη για : ανάσες, τα δώρα που έρχονται στο δρόμο μου με τη μορφή ανθρώπων, χρόνο και χώρο για να κάνω ησυχία.
7. Και τέλος… η ισχυρότερη απ τις αισθήσεις μου είναι η αφή μου. Στ ακροδάχτυλα συναντώ απρόσμενες αλλά και απέλπιδες εντάσεις και συγκινήσεις.
Θα ήθελα να προσκαλέσω στο παιχνίδι κάποιους, που θα ήθελα να τους διαβάσω σε μια τέτοιου είδους "αποκάλυψη". Θα ήθελα λοιπόν λίγο χρόνο να το σκεφτώ και θα επανέλθω με τις προσκλήσεις.
Σημείωση: Σήμερα έγινε η μεγάλη και συγκλονιστική πορεία στο κέντρο της Αθήνας. ΄΄Ενιωσα και ταραχή και συγκίνηση και θυμό και φόβο και αγανάκτηση και ελπίδα και λαχτάρα και χαρά. Όλα τα ένιωσα...
Δεν θέλω να πώ τίποτα περισσότερο γι αυτό, γιατί νιώθω πως ό,τι και να πω θα είναι λίγο.
Καλή σας Νύχτα!
Είσαι.. σαφής και έντιμη και ξέρεις να αγαπάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πας και αύριο στην πορεία; Να προσέχεις και να φωνάξεις και για εμάς που είμαστε μακριά:-)
Καλό ξημέρωμα!
Πολύ κοντά μου σε νιώθω. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά μας ορίζουν και οι φόβοι μας, όσο και οι χαρές μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά τα κατάφερες τελικά! Σ'ευχαριστώ που δέχτηκες την πρόσκληση μου.
Καλή μέρα σήμερα σε όλους. Ειδικά σήμερα...
Margo, τόσο σαφής και τόσο έντιμη όσο ασαφής, ανέντιμη και άθλια ενίοτε, όπως κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι. Απλώς θέλησα να μείνω σε όσα μου φέρνουν φως. Σ ευχαριστώ. (Θα κάνω ό,τι μπορώ για να ξαναβρεθώ εκεί και θα αφήσω να βγεί και η δική σου παρουσία εκεί :) )
ΑπάντησηΔιαγραφήnefosis, να σου θυμίσω και τη στιγμή που σε ένιωσα εγώ ανέλπιστα κοντά - μα πολύ κοντά μου; Ήταν σε ένα από τα πρώτα πράγματα που διάβασα από σένα και ένιωσα εκείνη την ιδιότυπη "συγγένεια". Και συγκεκριμένα μιλώ γι αυτό http://rubycloud.blogspot.com/2011/08/blog-post_14.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαούδι, οι φόβοι μας ορίζουν αλλά και μας αλλάζουν. Το σημαντικό είναι να προσπαθούμε να τους ορίσουμε και μείς για να μη μας μεταλλάξουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ σ ευχαριστώ για την πρόσκληση και την ευκαιρία να με δώ να γράφω χωρίς αλληγορίες (αν και δεν το κατάφερα τελικά)
βάλε στη λίστα την κουβέντα...
ΑπάντησηΔιαγραφή;)
καλημέρα
katabran... ετοιμάσου! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώς υπέροχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήTheorema, η καλή πρόθεση στη ματιά σου είναι από κείνα που με συγκινούν...
ΑπάντησηΔιαγραφή