Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια ερώτηση...

Έλα! Έλα κάτσε, να εδώ κοντά, να σου πω μια ιστορία...

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι...

Ήταν δεν ήταν 8, άντε το πολύ 9. Η μάνα της δεν είχε τελειώσει ούτε καν το δημοτικό. Και όσες τάξεις έβγαλε ήταν προπολεμικές. Ένας παπάς τους έκανε μάθημα. Η μάνα ήταν απ τις αγαπημένες του μαθήτριες. “Την άρεζε το διάβασμα” και την έδινε βιβλία.

Το απόγευμα εκείνος έκανε μεγάλη φασαρία και έφυγε πολύ θυμωμένος. Την είχε μαλώσει άσχημα. Με το γνωστό τρόπο. Φώναζε, έβριζε... απειλούσε θεούς και δαίμονες. Τελικά κοπάνησε την πόρτα πίσω του και έφυγε. ¨Ηταν πολύ τρομαγμένη. Δεν είχε καταλάβει και πολύ καλά γιατί της φώναζε αλλά δεν είχε σημασία. Η τρομάρα υπήρχε και χωρίς τα υπόλοιπα. Η μάνα της είπε να μη σκάει γιατί πάντα έτσι έκανε. Έβρισκε αφορμή να τσακωθεί πριν φύγει απ το σπίτι για να πάει να παίξει χαρτιά και να μη μπορεί να του πει κάτι. Φαινόταν πολύ σίγουρη όταν το έλεγε αυτό αλλά όταν είσαι 8 άντε το πολύ 9, οι φωνές ακούγονται πιο δυνατές και οι απειλές μοιάζουν με τέρατα.

Πέρναγε η ώρα. Ήταν ανήσυχη. Έμπαινε – έβγαινε στην κουζίνα. Κοιτούσε το ρολόι, είχε φόβο στα μάτια της. Η μάνα το είδε. Άφησε το μαγείρεμα και πήγε τάχα να πάρει μια ανάσα στο δωμάτιο. -Τι έχεις; / - τίποτα / - Εμένα γιατί μου φαίνεται που κάτι έχεις; / - δεν ξέρω / -Φοβάσαι να μη γυρίσει; / -ναι / -Και τι φοβάσαι; θα έρθει, θα φάει θα πάει να κοιμηθεί / - κι άμα είναι ακόμα θυμωμένος; / - Αν είναι, θα είναι επειδή θα έχασε στα χαρτιά. Εσύ να μη σκας. / - κι αν με μαλώσει πάλι; / - Αυτό φοβάσαι; να μη σε μαλώσει; / - ναι / - Και τι άλλο; / - δεν ξέρω / - Έλα να μιλήσουμε να δεις που είναι χαζομάρα να φοβάσαι. Σκέψου τι φοβάσαι πιο πολύ. Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; Να σε μαλώσει; / - ναι / - Ε και; πρώτη φορά θα είναι που φωνάζει; Να μην ακούς τι λέει. Να ανοίξεις το βιβλίο σου και να κάνεις που διαβάζεις. / - κι άμα... / - Κι άμα τι; τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; / - να με... / - Να σε δείρει; / - ναι / - Εγώ τι είμαι εδώ; δεν θα τον αφήσω. Λιοντάρι θα γίνω άμα σε πειράξει. Θα τον κατασπαράξω. / - άμα δείρει εσένα; / - Μη σκας για μένα. Ξέρω τι να κάνω εγώ. Τι άλλο είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; /- αν με σκοτώσει; / - ΄Αμα σε σκοτώσει δεν θα καταλαβαίνεις τίποτα αλλά μετά θα τον σκοτώσω εγώ. Τι άλλο είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; / - είναι νύχτα έξω / - Φοβάσαι να μη σε διώξει απ το σπίτι; / - ναι / - Άκου! Άμα σε διώξει – και πες ότι εγώ δε μπορώ να κάνω κάτι αμέσως, και συ είσαι ξαφνικά μόνη σου στο δρόμο. Τι θα κάνεις; / - δεν ξέρω / - Μη λες δεν ξέρω. Κοίτα με και χαμογέλα λίγο. Μην αφήνεις φόβο μέσα σου. Σκέψου. Που μπορείς να πας; / - δεν ξέρω σου λέω / - Μην τρομάζεις και σκέψου. Μπορείς να πας στη Μαρία, στον θείο Λευτέρη, στη Βαγγελία, σε ένα σωρό κόσμο. Μόνο για ένα βράδυ. Μπορείς να πας σ αυτούς; / - ναι μπορώ / - Ωραία. Και την άλλη μέρα θα έρθω και γώ και θα νοικιάσουμε ένα ωραίο σπίτι και θα μένουμε οι δυο μας ήσυχα. Σ αρέσει έτσι; / - εσύ γιατί θα μείνεις εδώ; φοβάμαι. / - Δεν είπα ότι θα μείνω. Αλλά εσύ να ξέρεις τι θα κάνεις. Τι άλλο είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; / - δεν ξέρω / - άκου με... όταν φοβάσαι – ότι κι αν είναι αυτό που φοβάσαι, πάντα να ρωτάς τον εαυτό σου, τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει. Μετά να βρίσκεις τι θα κάνεις μ αυτό το χειρότερο. Και θα δεις που ποτέ δεν θα έρθει αυτό το χειρότερο γιατί ότι κι αν γίνει θα είσαι έτοιμη. Όσο για σήμερα, να μη φοβάσαι. Τίποτα δεν θα γίνει. Θα γυρίσει στο σπίτι, θα φάει και θα πάει να κοιμηθεί. Δεν είναι κακός. Άρρωστος είναι. Άκου με. Ξέρω τι σου λέω.

Γύρισε, της έφερε σοκολάτα, έφαγε αμίλητος και πήγε για ύπνο.

Πέρασαν πολλά χρόνια. Την κουβέντα αυτή την είχε ξεχάσει. Μια μέρα, βρήκε φιρμάνι γυρίζοντας σπίτι. Δεν έχει σημασία τι θα έχανε. Σημασία έχει που ένιωσε φόβο. Φόβο σαν εκείνον. Και ξαφνικά μίκρυνε... και ξαφνικά ο κόσμος μεγάλωσε πολύ και δεν τον σήκωναν οι ώμοι της. Και κείνος ο φόβος την κρύωνε... Και τότε... τότε της ήρθε στο μυαλό μια ερώτηση. Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; τα σκέφτηκε όλα τα χειρότερα που μπορούσαν να γίνουν. Τα απάντησε όλα. Χαμογέλασε. Γαλήνεψε... Είχε περάσει για τα καλά μέσα της εκείνο το μάθημα της μάνας που δεν είχε τελειώσει ούτε το δημοτικό.

Δεν έχει σημασία από πού έρχεται αυτή η ιστορία ούτε ποιος την είπε, ούτε ποιος την έζησε. Σημασία έχει μια και μόνη ερώτηση. Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει;