Σελίδες

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια ερώτηση...


Έλα! Έλα κάτσε, να εδώ κοντά, να σου πω μια ιστορία...

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα κοριτσάκι...
Ήταν δεν ήταν 8, άντε το πολύ 9. Η μάνα της δεν είχε τελειώσει ούτε καν το δημοτικό. Και όσες τάξεις έβγαλε ήταν προπολεμικές. Ένας παπάς τους έκανε μάθημα. Η μάνα ήταν απ τις αγαπημένες του μαθήτριες. “Την άρεζε το διάβασμα” και την έδινε βιβλία.

Το απόγευμα εκείνος έκανε μεγάλη φασαρία και έφυγε πολύ θυμωμένος. Την είχε μαλώσει άσχημα. Με το γνωστό τρόπο. Φώναζε, έβριζε... απειλούσε θεούς και δαίμονες. Τελικά κοπάνησε την πόρτα πίσω του και έφυγε. ¨Ηταν πολύ τρομαγμένη. Δεν είχε καταλάβει και πολύ καλά γιατί της φώναζε αλλά δεν είχε σημασία. Η τρομάρα υπήρχε και χωρίς τα υπόλοιπα. Η μάνα της είπε να μη σκάει γιατί πάντα έτσι έκανε. Έβρισκε αφορμή να τσακωθεί πριν φύγει απ το σπίτι για να πάει να παίξει χαρτιά και να μη μπορεί να του πει κάτι. Φαινόταν πολύ σίγουρη όταν το έλεγε αυτό αλλά όταν είσαι 8 άντε το πολύ 9, οι φωνές ακούγονται πιο δυνατές και οι απειλές μοιάζουν με τέρατα.
Πέρναγε η ώρα. Ήταν ανήσυχη. Έμπαινε – έβγαινε στην κουζίνα. Κοιτούσε το ρολόι, είχε φόβο στα μάτια της. Η μάνα το είδε. Άφησε το μαγείρεμα και πήγε τάχα να πάρει μια ανάσα στο δωμάτιο. -Τι έχεις; / - τίποτα / - Εμένα γιατί μου φαίνεται που κάτι έχεις; / - δεν ξέρω / -Φοβάσαι να μη γυρίσει; / -ναι / -Και τι φοβάσαι; θα έρθει, θα φάει θα πάει να κοιμηθεί / - κι άμα είναι ακόμα θυμωμένος; / - Αν είναι, θα είναι επειδή θα έχασε στα χαρτιά. Εσύ να μη σκας. / - κι αν με μαλώσει πάλι; / - Αυτό φοβάσαι; να μη σε μαλώσει; / - ναι / - Και τι άλλο; / - δεν ξέρω / - Έλα να μιλήσουμε να δεις που είναι χαζομάρα να φοβάσαι. Σκέψου τι φοβάσαι πιο πολύ. Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; Να σε μαλώσει; / - ναι / - Ε και; πρώτη φορά θα είναι που φωνάζει; Να μην ακούς τι λέει. Να ανοίξεις το βιβλίο σου και να κάνεις που διαβάζεις. / - κι άμα... / - Κι άμα τι; τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; / - να με... / - Να σε δείρει; / - ναι / - Εγώ τι είμαι εδώ; δεν θα τον αφήσω. Λιοντάρι θα γίνω άμα σε πειράξει. Θα τον κατασπαράξω. / - άμα δείρει εσένα; / - Μη σκας για μένα. Ξέρω τι να κάνω εγώ. Τι άλλο είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; /- αν με σκοτώσει; / - ΄Αμα σε σκοτώσει δεν θα καταλαβαίνεις τίποτα αλλά μετά θα τον σκοτώσω εγώ. Τι άλλο είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; / - είναι νύχτα έξω / - Φοβάσαι να μη σε διώξει απ το σπίτι; / - ναι / - Άκου! Άμα σε διώξει – και πες ότι εγώ δε μπορώ να κάνω κάτι αμέσως, και συ είσαι ξαφνικά μόνη σου στο δρόμο. Τι θα κάνεις; / - δεν ξέρω / - Μη λες δεν ξέρω. Κοίτα με και χαμογέλα λίγο. Μην αφήνεις φόβο μέσα σου. Σκέψου. Που μπορείς να πας; / - δεν ξέρω σου λέω / - Μην τρομάζεις και σκέψου. Μπορείς να πας στη Μαρία, στον θείο Λευτέρη, στη Βαγγελία, σε ένα σωρό κόσμο. Μόνο για ένα βράδυ. Μπορείς να πας σ αυτούς; / - ναι μπορώ / - Ωραία. Και την άλλη μέρα θα έρθω και γώ και θα νοικιάσουμε ένα ωραίο σπίτι και θα μένουμε οι δυο μας ήσυχα. Σ αρέσει έτσι; / - εσύ γιατί θα μείνεις εδώ; φοβάμαι. / - Δεν είπα ότι θα μείνω. Αλλά εσύ να ξέρεις τι θα κάνεις. Τι άλλο είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; / - δεν ξέρω / - άκου με... όταν φοβάσαι – ότι κι αν είναι αυτό που φοβάσαι, πάντα να ρωτάς τον εαυτό σου, τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει. Μετά να βρίσκεις τι θα κάνεις μ αυτό το χειρότερο. Και θα δεις που ποτέ δεν θα έρθει αυτό το χειρότερο γιατί ότι κι αν γίνει θα είσαι έτοιμη. Όσο για σήμερα, να μη φοβάσαι. Τίποτα δεν θα γίνει. Θα γυρίσει στο σπίτι, θα φάει και θα πάει να κοιμηθεί. Δεν είναι κακός. Άρρωστος είναι. Άκου με. Ξέρω τι σου λέω.

Γύρισε, της έφερε σοκολάτα, έφαγε αμίλητος και πήγε για ύπνο.

Πέρασαν πολλά χρόνια. Την κουβέντα αυτή την είχε ξεχάσει. Μια μέρα, βρήκε φιρμάνι γυρίζοντας σπίτι. Δεν έχει σημασία τι θα έχανε. Σημασία έχει που ένιωσε φόβο. Φόβο σαν εκείνον. Και ξαφνικά μίκρυνε... και ξαφνικά ο κόσμος μεγάλωσε πολύ και δεν τον σήκωναν οι ώμοι της. Και κείνος ο φόβος την κρύωνε... Και τότε... τότε της ήρθε στο μυαλό μια ερώτηση. Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει; τα σκέφτηκε όλα τα χειρότερα που μπορούσαν να γίνουν. Τα απάντησε όλα. Χαμογέλασε. Γαλήνεψε... Είχε περάσει για τα καλά μέσα της εκείνο το μάθημα της μάνας που δεν είχε τελειώσει ούτε το δημοτικό.

Δεν έχει σημασία από πού έρχεται αυτή η ιστορία ούτε ποιος την είπε, ούτε ποιος την έζησε. Σημασία έχει μια και μόνη ερώτηση. Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να γίνει;

22 σχόλια:

  1. Αστραπόβοντα τρίζαν τα τζάμια της σχολικής τάξης και φώτιζαν στιγμιαία τα μαθητούδια.Κουρνιασμένα τα παιδιά στα θρανία τους έχουν σταματήσει ν'ακούν την δασκάλα.
    Και τότε,με βροντερή φωνή,πιο βροντερή απο τ'αστραπόβοντα,ακούστηκε η φωνή της δασκάλας:
    -Όποιος φοβάται να απλώσει το χέρι του,να του δώσω πέντε ξυλιές με τον χάρακα.
    Κανένα χέρι δεν απλώθηκε και το μάθημα τελείωσε κανονικά την ώρα που ξεμυτούσε το ουράνιο τόξο...
    (ο φόβος φυλάει τα έρημα),
    τα φιλιά μου,γλυκειά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μου θύμισες τον φόβο μου για τις βροντές. Και ενώ έχω σχέση ολέθριου έρωτος με τις καταιγίδες, οι βροντές ακόμα και τώρα με τρομάζουν. Η μάνα μου λοιπόν μου είχε πει να μη φοβάμαι γιατί αυτό ακούγεται επειδή ο θεός κάνει μετακόμιση στα έπιπλά του. Όταν μεγάλωσα ο φοβούλης επανήλθε γιατί εν τω μεταξύ είχα ακούσει πως κάνουν τα έπιπλα όταν τα μετακινεί ο από πάνω... :))
    Να είσαι καλά Τρίτωνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σ ευχαριστώ nefosis :). Τι θα το κάνεις είπες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Τι το χειρότερο μπορεί να γίνει;" Όπως και το "κι αυτό θα περάσει"..
    Μερικές φορές βέβαια αργεί να περάσει αυτός ο άτιμος ο φόβος.. κι ας περνούν τα χρόνια και θεωρητικά είμαστε μεγάλοι πια και μεγαλώνουμε παιδιά και και ..
    Καλό ξημέρωμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...και και... και κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα! Κι αύριο θα είναι μια άλλη μέρα που θα φέρει ομορφιές. Καλό ξημέρωμα Margo :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απλά πράγματα για δύσκολες ώρες, όταν είσαι παιδί σου φαίνεται βουνό, όταν είσαι παιδί αφομιώνεις, κάποτε μπορεί να χρειαστεί να το ανασύρεις και να το θυμηθείς, μπορεί να το κάνεις, και να το μοιραστείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ναι Ρουμπινάκι... κάποτε μπορεί να χρειαστεί να το μοιραστείς... και το βουνό να αποκτήσει μονοπάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ακόμη κι αν το χειρότερο έρθει, θα είναι μια αλλαγή που κάπου ΑΛΛΟΥ θα σε βγάλει...
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ τρυφερό αλλά και γενναίο.
    Μήπως η μαμά σου είχε και καμιά συμβουλή για το θυμό;

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Woman in Blogs η αλήθεια είναι πως κάθε φορά το χειρότερο μεταλλάσσεται και κάθε φορά, όντως κάπου αλλού σε βγάζει. Προς το παρόν αυτό που λέω με πλήρη συναίσθηση είναι "να έχω υγεία".
    Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. η γραφή θα ‘πρεπε να γίνεται
    με άδειο στομάχι;
    το πρωί;
    ή το βράδυ;
    3 φοβερές ερωτήσεις που δε ζητούν απαντήσεις!
    σημασία δεν έχει το “τι”, σημασία έχει το “πώς”
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φαούδι, τις καλύτερες κουβέντες με τη μάνα μου τις έκανα στην κουζίνα και πάντα πάνω στο τραπέζι υπήρχαν ελιές (άσχετο). Θυμός ε; Θα κοιτάξω το μπαούλο που μου άφησε και θα σου πω. Ως τότε θα σου πω κάτι που μου έλεγε συχνά όταν με έβλεπε σε σύγχυση (παντός τύπου). "Όταν μπερδεύεσαι να κοιτάς τη φύση. Είναι σοφή"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το κείμενο ανήκει στον συγγραφέα ή στον αναγνώστη; Μια ερώτηση που ζήτησε απάντηση και ποτέ δεν την πήρε.

    Πως... είσαι σήμερα Katabran;

    Καλή σου μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Από τη φύση μου αισιόδοξη, πιστεύω και ελπίζω πως τα χειρότερα πέρασαν...προσπαθώ να φαντάζομαι το μέλλον καλύτερο από το χθες και ζω το σήμερα όπως ακριβώς έρχεται...
    Another point of view :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ναι, η ερώτηση θα μπορούσε να είναι: Τι είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει; Όλα έχουν μια άλλη οπτική. Ακόμα κι ο φόβος.
    Καλησπέρα κι από δω Λένα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !!!!!!!!!!!!!!!
    ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΠΟ ΠΑΤΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. σήμερα είμαι όπως ήμουν αύριο :)
    το μοιράζεσθαι απορρίπτει την έννοια της ιδιοκτησίας...
    απάντησα;
    http://www.youtube.com/watch?v=kWjvMV4b4vo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Katabran, δεν έχει σημασία τι απάντησες αλλά το πώς...

    Η μέρα ας πάρει τη σκιά που έριξε η νύχτα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ο καθένας να ειναι ευτυχισμένος με τη δική του μοίρα . Ο κόσμος ειναι ωραίος και μήπως δεν έχουμε τόση σημασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μεγάλε Μαξιμινε, ο κόσμος είναι ωραίος επειδή εμείς έχουμε σημασία. Και επειδή μπορούμε να βγάζουμε γλώσσα στη μοίρα μας. Καλημέρα σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή