Μηχανική Ανατομία Α

Το σώμα μου είναι φυσικό. Στα φυσικά σώματα συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Αλλά επειδή το πνεύμα μου δεν είναι φυσικό (δεν είπα α-φύσικο), δεν τα καταλαβαίνει πάντα τα φυσικά. Και όπως κάθε φορά που δεν καταλαβαίνω, κατέφυγα στους ορισμούς που με ορίζουν. Και που αλλού θα τους έβρισκα αν όχι στη φυσική;

Μην τρομάζεις με τους ορισμούς. Για φυσικά σώματα μιλάνε. Κι αν έχουν γλώσσα περίεργη και ακατάληπτη, είναι γιατί τρέμουν απ το φόβο τους μη και αποδειχθούν ανεπαρκείς. 

Σαν τους αρχαίους ιερείς/μάγους κι αυτοί. Γλώσσα ακατάληπτη γεμάτη συμβολισμούς. Για να διατηρούν το άβατο της αυθεντίας. 

Μα αν αγνοήσεις το αυστηρό τους προσωπείο και τους κοιτάξεις με ανθρώπινο μέτρο κι ακόμα καλύτερα, αν γελάσεις μαζί τους, τότε εξαερώνεται και το μυστήριο και ο φόβος τους. 

Και γίνεται το “ορίζω” η μόνη απάντηση σε κάθε τάχα ευγενικό “ορίστε”

Ορίζω λοιπόν...

Έστω το σώμα μου. Σώμα υλικό, με βασικά δομικά στοιχεία τα άτομα. Πάνω μου εφαρμόζονται δυνάμεις. Και το σώμα μου δρά και αντιδρά.. Αναλύεται, συντίθεται, μετατοπίζεται, παραμορφώνεται. Δοκιμάζω την αντοχή της ύλης και των υλικών. Εφαρμόζω θεωρίες ελαστικότητας και μετράω την καταπόνηση και τη θλίψη. Σου φαίνονται αφύσικα;

Δύναμη

Η έννοια της δύναμης είναι θεμελιώδης, και όπως όλα τα θεμελιώδη δεν έχει ορισμό περιγραφής. 

Η δύναμη γίνεται αισθητή από τα αποτελέσματά της. Τα αποτελέσματα αυτά είναι η εφαρμογή έλξης ή άπωσης στο σώμα. Αν με έλξεις ή με απωθήσεις δύο πράγματα είναι δυνατόν να συμβούν. Να κινηθώ προς την κατεύθυνση της δύναμης που εφαρμόζεις πάνω μου ή να παραμορφωθώ.

Όταν δύο σώματα βρίσκονται σε επαφή, μεταξύ τους και αμοιβαία, αναπτύσσονται δυνάμεις ακριβώς εκεί που εφάπτονται (σημείο εφαρμογής). Λέγονται δυνάμεις επαφής. Αυτές οι δυνάμεις διέπονται από μια βασική αρχή. Την αρχή της δράσης – αντίδρασης :

Όταν ένα άλλο σώμα, ασκεί στο σώμα μου μια δύναμη, τότε το σώμα μου θα ασκήσει στο άλλο σώμα μια άλλη δύναμη που θα έχει τον ίδιο φορέα, το ίδιο μέτρο αλλά αντίθετη φορά. Κι αν αυτό το θεωρείς άδικο, θα σου πω : έτσι είναι η φύση, και στη φύση η έννοια του δικαίου δεν υπάρχει.

Όλα αυτά είναι παραδεκτά στη Στατική. Δηλαδή σε κείνη τη θεώρηση που τα σώματα τα θέλει απόλυτα στερεά και απαραμόρφωτα. Στη θεώρηση που οι δυνάμεις είναι ολισθαίνουσες στο σώμα μου. Γιατί δεν έχει σημασία το σημείο που εφαρμόζεις τη δύναμή σου αλλά μόνο το μέτρο της και η διεύθυνσή της.

Δ.Ε.Σ

Εγώ είμαι το μελετώμενο σώμα. Και το σώμα μου έρχεται σε επαφή με άλλα σώματα. 

Αν απομακρύνεις τα άλλα σώματα από κοντά μου και αντί για σώματα αφήσεις μόνο τις δυνάμεις τους τότε θα έχεις το Διάγραμμα Ελευθέρου Σώματος. Το διάγραμμα – πρόσεξε - όχι το σώμα μου. Αυτό πια είναι ελεύθερο. 

Σ αυτό το διάγραμμα - και όχι στο σώμα μου - θα έχεις τη δυνατότητα να συνθέσεις τις δυνάμεις σου, να τις αναλύσεις, να τις μετατοπίσεις, να εφαρμόσεις την αρχή της επαλληλίας. Όμως όλες οι δυνάμεις σου θα ολισθαίνουν πάνω μου. Όλα αυτά αν παραμείνω Στατική. Μην το ξεχνάς αυτό.

Γιατί όταν και αν πάψω να είμαι στατική, τότε πάνω μου θα εφαρμόζονται οι αρχές της αντοχής των υλικών. Και η αντοχή των υλικών ανήκει επίσης στη μηχανική αλλά σε αντίθεση με τη στατική, θεωρεί ότι τα σώματα είναι παραμορφώσιμα. Ίσως γι αυτό να είναι η αγαπημένη μου.

Εδώ θα κάνω εκείνο το – απαιτούμενο – διάλειμμα, να σηκώσω το σώμα μου απ το τραπέζι της φυσικής ανατομίας και να σε αφήσω να εμπεδώσεις τη στατική μου, να μου πεις τις απορίες σου ή και τις ενστάσεις σου. 

Στο επόμενο κεφάλαιο θα σου μιλήσω για την αντοχή του υλικού μου σώματος.

Διάλειμμα....