Σελίδες

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Ένα Φανελάκι...

Πειραιώς... Δέκα το βράδυ... Η μηχανή κατεβαίνει ήσυχα και χαλαρά...
Οι αναβάτες μιλάνε – με τον γνωστό αποσπασματικό τρόπο που σου επιτρέπουν ή σου επιβάλλουν τα κράνη. 
Ο δρόμος σχεδόν άδειος. Παρασκευή πριν τις εκλογές.

Ούτε κατάλαβε από πού ήρθε... απλώς έκανε βαρελάκια από το δρόμο στο πεζοδρόμιο και πάλι πίσω. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν πότε θα σταματήσει αυτό το κύλισμα. Μήπως να απλώσει τα χέρια για να σταματήσει; "Θα ζω όταν σταματήσω; Να απλώσω τα χέρια; Ας σταματήσει αυτό..."

Σταμάτησε.... δευτερόλεπτα κενού... "ζω;" 
Θυμήθηκε οτι δεν ήταν μόνη της στη μηχανή. 
Πετάχτηκε φωνάζοντας το όνομα του συνοδηγού. Απεγνωσμένα! 
Άκουσε ένα ουρλιαχτό πόνου και κατάλαβε οτι ήταν δικό της. "Η Μέση μου έκανε κρακ" 
Ποιος δίνει σημασία  στη μέση.  Ξαναφώναξε πιο δυνατά το όνομα. Αγωνία! 
"θεέ μου ας μην έπαθε τίποτα". Και η φράση κόλλησε στο μυαλό της. 
"θεέ μου ας μην έπαθε τίποτα θεέ μου ας μην έπαθε τίποτα θέε μου ας μην έπαθε τίποτα" Η σκέψη σε λούπ και η φωνή της να φωνάζει ένα όνομα!  Δευτερόλεπτα-αιώνες.

“Εδώ είμαι” - “Εδώ είναι” ακούστηκαν δυο φωνές. Γύρισε και προσπάθησε να σηκωθεί. “Μην κουνιέσαι” άκουσε μια άλλη φωνή που στεκόταν πάνω της. “Μην κουνιέσαι - Καλά είναι. Μην κουνιέσαι”

Σηκώθηκε... έπρεπε να δει τι έπαθε. Τι σήμαινε το "εδώ είμαι". Πως ήταν; Πού χτύπησε;

Ήταν στη μέση του δρόμου. Παρασύρθηκε μαζί με τη μηχανή στην άσφαλτο.

Τους μάζεψαν και τους δύο οι οδηγοί των αυτοκινήτων που σταμάτησαν. Τους κάθησαν στο πεζούλι. "Τι έγινε; Τι πάθαμε; Πως έγινε;"
 “Ένα αυτοκίνητο, πέρασε το διάζωμα και ήρθε κατ ευθείαν πάνω σας. Σας χτύπησε και έφυγε. Κάποιος τον ακολούθησε. Φώναξα την αστυνομία”

 Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε μια περίεργη κίνηση δίπλα της. Κάποιος καθόταν εκεί κοντά της και προσπαθούσε να σηκώσει το καμένο μανίκι του συνοδηγού. Να δει από που είναι το αίμα. Να δει αν έχει τραύμα. Είχε αφεθεί στις κινήσεις του χωρίς να καταλαβαίνει. Φαινόταν τόσο σίγουρος γι αυτό που έκανε. Τον κοίταξε στα μάτια. Ήταν γλυκά και γεμάτα νοιάξιμο. Καταλάβαινε την αγωνία της. “Δεν είναι τίποτα, θα περάσει”. Ελληνικά σπασμένα. “Πρέπει να το δέσουμε” Μα τι κάνει; Βγάζει το φανελάκι του; το κόβει στην άκρη με τα δόντια και το τραβάει δυνατά να σκιστεί στα δύο. Ένα για το χέρι του συνοδηγού ένα για το δικό της γόνατο. Κινήσεις γρήγορες και βιαστικές αλλά προσεκτικά. Το βλέμμα ανήσυχο κοιτάει πίσω απ το κεφάλι της. Δίπλα του ένα καροτσάκι του σούπερ μάρκετ.Δικό του να είναι; Μέσα σακούλες διάφορες. Το σώμα του αδύνατο. Περασμένη η ηλικία του.  
Δένει το χέρι... Προσεκτικά. Δένει το πόδι... Προσεκτικά. Γρήγορες και σταθερές κινήσεις. Ξέρει τι κάνει.  Τους κοιτάει και τους δύο βαθιά να σιγουρευτεί ότι είναι καλά. “Πρέπει να φύγω. Έρχεται αστυνομία”. 
Κάποιος κάτι είπε; κάτι ακούστηκε; γύρισαν τα κεφάλια τους να δουν τι γίνεται. Είδαν φώτα περιπολικού. Ξαναγύρισαν να του πουν ευχαριστώ. Είχε εξαφανιστεί. Έψαξαν με το βλέμμα να τον δουν κάπου. Πουθενά. Τον πήραν οι σκιές. 
Ένας άνθρωπος των καροτσιών. Σε ξένη χώρα, με ξένους ανθρώπους. Με 'Ενα φανελάκι. Το έσκισε χωρίς δεύτερη σκέψη. Για ξένους ανθρώπους.

- ποιος σας έδεσε τα τραύματα;
- Ένας άνθρωπος με Ένα φανελάκι.
- φαίνεται ότι είναι φανελάκι. κοντομάνικο.
- φαίνεται ότι είναι Ένα;
- ορίστε;
- τίποτα...

22 σχόλια:

  1. Φίλη. Σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Αφηρημένη. Περνάει τα φανάρια. Ανάβει πράσινο για τα ΙΧ. Αφηρημένος οδηγός. Ξεκινάει. Την χτυπάει ίσα ίσα για να την ρίξει κάτω. Πέφτει στο ρείθρο του πεζοδρομίου. Εξάρθρωση ώμου. "Μαυρούλης". Τσακ, τσακ, με δυο κινήσεις τής τον βάζει στη θέση του. Τον ψάχνει με το βλέμμα όταν συνέρχεται. Έχει φύγει.

    Άνθρωποι. Και ήθος.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μόνο ένα θα μπορούσε να είναι. Συνήθως αυτά πάνε μόνα τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γιατί τα κράσπεδα υποχωρούν μπρος τον ορυμαγδό της παγκοσμιοποίησης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτές οι μικρές/ μεγάλες ειδήσεις ποτέ δεν βρίσκουν το δρόμο στα ΜΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ράκε μου, αυτό το "τον έψαξε μετά με το βλέμμα" είναι το θέμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φαούδι, ναι πάνε ένα ένα αλλά σκίζονται στα δύο. Με μια κίνηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. katabran, ποιο κράσπεδο, ποια γωνία και ποιο δομικό υλικό θα τολμούσε να αντέξει τέτοιο βλέμμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τσαλαπετεινέ μου, αυτές οι ειδήσεις δεν πουλάνε μάτια μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εξόφλησα πριν τελειώσει η δουλειά,έναν Αλβανό,έναν Έλληνα και μια Ολλανδέζα.Ακόμα ψάχνω τον Έλληνα και την Ολλανδέζα...
    Εύχομαι ένα πολύ καλό σ/κ:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ηθικό δίδαγμα. ο ένας στους τρεις είναι έντιμος;

    Να είναι πολύ καλό και το δικό σας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο χριστιανισμός προτρέπει "ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν"...ηθικό, χριστιανικό και "ανοίγει", κατά τις προσταγές του, τις πόρτες στη σωτηρία και τον παράδεισο!
    Ο έχων ΕΝΑ φανελάκι (χιτώνα) που το δίνει χωρίς δεύτερη σκέψη σ' αυτόν που το έχει ανάγκη, σε ποια θρησκεία ανήκει;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τα κράνη τα φορούσα τε ε;

    Αν δεν τα φορούσατε θα είχατε μεγάλο πρόβλημα....

    Κάποτε...πριν είκοσι -βάλε χρόνια...έπεσα σε στροφή με λάδια...κάποιο φορτηγό μπροστά ...δεν ξέρω....σύρθηκα περίπου εξήντα μέτρα με το κεφάλι...το κράνος στο σημείο που ακουμπούσε στο δρόμο άνοιξε τρύπα από την τριβή....αν δεν το φορούσα δεν θα είχα μούτρα σήμερα να μιλάω...κυριολεκτικά....αλλά έτσι την γλίτωσα με γδάρσιμο...μεγάλο μεν αλλά μόνο γδάρσιμο....


    Όσο για το άλλο...δεν έχει να κάνει με την κατάσταση του ανθρώπου....ή είναι κάποιος άνθρωπος ή δεν είναι....ούτε το χρώμα ούτε η εθνικότητα , ούτε η θρησκεία...
    μόνο το εσώτερο ποιόν ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χρήστο, ναι, τα φορούσαμε. :)

    και βεβαίως μας έσωσαν. (τουλάχιστον τα κεφάλια).

    Είναι θέμα ανθρώπου, αλλά να σου πω κάτι; Εγώ δεν ξέρω (ή μήπως ξέρω;) αν θα έβγαζα το μπλουζάκι που φορούσα για να το σκίσω για να δέσω μια πληγή ενός άγνωστου. Ειλικρινά δεν ξέρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Kαι μου'ρθε τώρα μια παλαβή σκέψη,το "τώρα " μου άρεσε,φαντάσου στη μοτοσυκλέτα να επέβαιναν ο Άδωνις με τη μαγείρισα μαέστρο!!!Θα είχαν καταγγείλει τον "νοσοκόμο" ότι κυκλοφορεί ημίγυμνος και προσβάλει τη δημοσία αιδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. moody, λεγε τέτοια να μην ξανακαβαλήσω μηχανή. άντε και προσπαθώ να το ξεπεράσω...

    (απαπαπα ούτε να το σκεφτώ δε μπορώ. δεν βάζεις παγάκια αντί για σόδα καλύτερα;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Και τελικά καταλήγουμε όλοι να μένουμε έκπληκτοι με την ανθρωπιά.. Απάνθρωπο δεν είναι αυτό;
    Καλημέρα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Λένα μου... η μία και μοναδική θρησκεία. Ο Ανθρωπισμός!

    (καθυστερημένα αλλά έψαχνα στα δόγματα μήπως βρω κάτι... )

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Χαμένο Επειδόσιο, πέρα απ την έκπληξη - που έχεις κάθε δίκιο να την χαρακτηρίζεις απάνθρωπη - με την ανθρωπιά μένουμε γεμάτοι συγκίνηση. Με την γεμάτη, βαθιά και πλήρη έννοια του όρου. Αυτή που σε κατακλύζει και σε "κινεί".

    Καλή σου Μέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τώρα δεν ξέρω τι πόνεσε πιο πολύ, το γδάρσιμο ή οι σκιές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή