Όταν ο στοχαστής βρέθηκε σε μια μεγάλη καταιγίδα καθόταν σ΄ ένα μεγάλο αμάξι κι έπιανε πολύ τόπο. Το πρώτο που έκανε ήταν να κατεβεί από το αμάξι. Το δεύτερο ήταν να βγάλει το σακάκι του. Το τρίτο να ξαπλώσει χάμω. Έτσι άντεξε στο σίφουνα μικραίνοντας όσο μπορούσε περισσότερο. Σαν το διάβασε αυτό ο κ. Κ. Είπε: Είναι χρήσιμο να κρατάς τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για το άτομό σου. Αλλιώς δεν θα σε καταλάβουν.
Μπέρτολτ Μπρέχτ, “Ιστορίες του κ. Κόϋνερ”, Εκδόσεις Θεμέλιο
Να την κρατάς απλώς την γνώμη τους; Έτσι πληροφοριακά δηλαδή; Ή και να προσαρμόζεσαι ανάλογα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω τι απ όλα αυτά εννοούσε εκείνος. Για μένα ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κρατώντας τη γνώμη των άλλων - θεωρώντας δεδομένη μια στοιχειώδη γνώση του εαυτού μου - άρα κρίνοντας τι διαμόρφωσε αυτή τη γνώμη, στην ουσία, βλέπω την αντανάκλαση του εαυτού μου. Δεν ξεχνώ ότι οι καθρέφτες ενίοτε είναι και παραμορφωτικοί και σ αυτούς βλέπουμε αυτό που θέλουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσυναρτώ ή βγάζεις νόημα;