στο Τρίτο!

Περασμένη ώρα. Νύχτα Σαββάτου. Κοντά Κυριακή. Ανεβαίνει τη Συγγρού. Είναι γλυκιά αυτή η ώρα... Κοντά στου Μακρυγιάννη βλέπει έναν νεαρό να σηκώνει το χέρι. Σταματάει. Ο νεαρός πάει προς το πίσω κάθισμα, κοιτώντας τη θέση του οδηγού και ξαφνικά αλλάζει γνώμη και κάθεται μπροστά. Χαρούμενος. Δροσερός. Γεμάτος ζωή.

- Καλησπέρα!! ή μάλλον Καλημέρα!!
- Καλή να είναι και για σας.
- Τι ωραία που σας βρήκα!
- Δεν περνούν ταξί;
- Όχι περνάνε. Άπειρα. Αλλά χάρηκα που είστε γυναίκα.
- Και γω το χαίρομαι ομολογώ. Εσείς γιατί τόσο πολύ;
- Ε Νιώθω πιο ασφαλής με σας στο τιμόνι παρά αν ήταν άντρας
- Περίεργο που το λέτε. Είμαι όντως καλύτερη οδηγός από πολλούς άντρες συναδέλφους, αλλά εσείς δεν θα μπορούσατε να το ξέρετε. Προς τα πού πάμε;
- Στο Τρίτο νεκροταφείο. Με με ρωτήσετε σε ποιον τάφο!
- Δεν τόχα σκοπό τέτοια ώρα :)
- Μα κάθε φορά που το λέω, αυτό μου λένε. Σε ποιο τάφο; Μέσα στο νεκροταφείο;
- Τέτοια ώρα θα ήταν και περίεργο να πείτε ναι!
- Αχ φτου φτου καλέ! Απαπαπα! Τι να κάνω; εκεί το χτίσανε το σπίτι.
- Στο τρίτο λοιπόν.
- Αχ τώρα που πάμε μαζί θα πάω χλιδάτα! Μέχρι την πόρτα του σπιτιού. Δεν σας πειράζει ε;
- Αντιθέτως. Δε σας συμβαίνει συχνά;
- ΄Οχι φοβάμαι
- Τι φοβάστε; Απ έξω δε μένετε;
- Τους ταξιτζήδες!
- Τι σας κάνανε; Δεν είναι δα τόσο τρομακτικοί.
- Κοιτάξτε.... για να μιλάμε καθαρά. Είδατε από που βγήκα.
- Η αλήθεια είναι πως όχι. Από πού βγήκατε;
- Ε, ελάτε καλέ τώρα! Νύχτα δουλεύετε κάτι θα έχει πάρει το μάτι σας.
- Ειλικρινά όχι. Τι θα ΄πρεπε να πάρει το μάτι μου;
- Ωραία! Ας μιλήσουμε ειλικρινά. Το ότι είμαι gay φαντάζομαι το καταλάβατε.
- Δεν το σκέφτηκα. Δεν είχα και λόγο εδώ που τα λέμε.
- Τέλος πάντων. Ναι είμαι gay – αυτό με καίει! Κάθε φορά λοιπόν που βγαίνω για ποτό και μετά  πρέπει να πάρω ταξί να γυρίσω σπίτι έχω πρόβλημα. Εντάξει όχι όλες τις φορές. Πολύ συχνά όμως!
- Τι πρόβλημα;
- Είναι αυτή η μαλακία – συγνώμη κιόλας – που έχουν στο κεφάλι τους μερικοί που επειδή σε βλέπουν να βγαίνεις από gay-bar θεωρούν πως είσαι και διαθέσιμος. Και να οι μπηχτές και να τα υπονοούμενα... Δε θέλω ρε φίλε! Δε γουστάρω πώς να το κάνουμε; Γι αυτό κάθομαι πάντα πίσω!
- Ενδιαφέρον! Και είναι τόσο πιεστικοί που να σας δυσκολεύουν;
- Πάρα πολύ! Γι αυτό χάρηκα που σας βρήκα! Άσε που θα πάω και ως την πόρτα και δεν θα περπατάω μες στο χάραμα και με τόσα ξίδια!
- Αυτό πάλι δεν το κατάλαβα. Δεν πάτε ως το σπίτι σας με ταξί;
- Όχι. Γιατί την ώρα που γυρνάω μπορεί να φεύγει ο πατέρας μου.
- Δεν σας αφήνει να παίρνετε ταξι ή δεν ξέρει ότι βγαίνετε;
- Όχι καλέ! Πως δεν ξέρει. Είπαμε μικρός μικρός αλλά μεγάλωσα! Ολόκληρη γυναίκα έγινα!!
- Τότε που το πρόβλημα;
- Εμ εκεί είναι το θέμα. Διότι, άμα δεν του κάτσω του ταρίφα και με φέρει ως το σπίτι και πετύχει καναν πατέρα να βγαίνει από το σπίτι, ξέρω και γω τι μπορεί να του πεί; Οπότε φυλάω και γω τα ρούχα μου. Κατεβαίνω δυο στενά παρακάτω και ησυχάζω.
- Να υποθέσω ότι οι δικοί σας δεν ξέρουν τον προσανατολισμό σας
- Τώρα αυτό είναι ένα θέμα. Όχι δεν το ξέρουν. Δηλαδή, δεν το έχουμε συζητήσει ποτέ. Αλλά δεν ξέρω πόσο το έχουν καταλάβει.
- Από πού θα το καταλάβαιναν;
- Να σας πω! ΄Οταν ήμουν μωρό – ήμουν πολύ χαριτωμένο αγοράκι - έτυχε να παντρεύονται και κάτι θειάδες και ξαδέλφες. Όλες μαζι, μη και χάσουνε. Τότε λοιπόν, σε όποιο “κρεβάτι” γινόταν για γάμο – επειδή ήμουν το μόνο αγόρι, ή έτσι νόμιζαν τουλάχιστον - με τραβολογούσανε και μένα να με βάλουνε να κάτσω πάνω στο κρεβάτι για γούρι και καλά. Να κάνουν αγόρια! Το ότι από όλους – μα όλους – εκείνους τους γάμους, γεννήθηκαν μόνο κορίτσια, δεν ξέρω αν τους έχει βάλει σε σκέψεις!
Α! Να εδώ στο στενό κάνουμε δεξιά και με αφήνετε!
- Να είσαι καλά. Να προσέχεις. ΄Ηταν πολύ ευχάριστη η διαδρομή! Σ΄ευχαριστώ!
- Αχ και γώ σας ευχαριστώ! Να είστε καλά! Πόσο χάρηκα! Να περνάτε από κει τέτοιες ώρες. Μη μας βλέπετε έτσι, τις λαχταράμε και μεις τις γυναίκες που και πού! είπε γελώντας με την ίδια τη ζωή..
.

Έφυγε χαρούμενος. Ξεκίνησε και κείνη για να συναντήσει την επόμενη ιστορία. Γελώντας με τη σκέψη της προσμονής του αγοριού των θειάδων. Χαμογελώντας για τη δροσιά της ζωής. . Όμορφα ξημερώνει σήμερα....