στην Ολύμπου από Πεντέλης...

Την είδε να σηκώνει το χέρι έξω απ το σινεμά. Σταμάτησε. Εκείνη κάθισε στο πίσω κάθισμα. 

- Καλησπέρα. Στην Ολύμπου από Πεντέλης παρακαλώ.

- Καλησπέρα. Την Πεντέλης την ξέρω, την Ολύμπου όχι, θα με βοηθήσετε;

Μόνο τότε έψαξε στον καθρέφτη. Σαν να ήθελε να επιβεβαιώσει τη φωνή. Της χαμογέλασε. 

- Και βέβαια θα σας πω...

Είχε μια ανάσα στο τέλος η φράση της. Σαν κάτι να ήθελε να πει... μα οι λέξεις κρατήθηκαν απ τον ουρανίσκο. Μόνο την κοίταζε απ τον καθρέφτη χαμογελώντας.  

Ένιωσε αμηχανία η στιγμή. 

Κοιτάχτηκαν απ τον καθρέφτη και χαμογέλασαν ήσυχα και οι δύο.

- Ποια ταινία είδατε;  - τι ακούμε; Οι ερωτήσεις ταυτόχρονα.

- Μότσαρτ  - Μότσαρτ... η απάντηση με την ίδια ανάσα... Το γέλιο τους μαζί...

- Δεν είναι δυνατόν... 

- Δεν είναι δυνατόν να ακούμε Μότσαρτ μέσα σε ταξί; γιατί; είχε κάτι με τα ταξί ο μουσουργός; 

- Συγνώμη δεν το είπα έτσι... Οι εκπλήξεις ήταν μαζεμένες. Συγχωρήστε με...

- Μη ζητάτε συγνώμη... αστειεύομαι

- Η αλήθεια είναι ότι δεν συναντάς συχνά γυναίκα οδηγό και μάλιστα τόσο αργά και ακόμα πιο σπάνια συναντάς τον μουσουργό σαν συνεπιβάτη. 

- Δεν τον αφήνετε  να μπει στο αυτοκίνητό σας; 

- Αστειεύεστε διαρκώς και με όλα;

- Είναι ένας τρόπος να κρύβω την άγνοια των δρόμων.  Πως ήταν η ταινία;

- Πολύ καλή! Να τη δείτε με την πρώτη ευκαιρία!

- Την είδα... δυό φορές μέχρι τώρα...

- Δύο! Σας φάνηκε τόσο καλή; 

- Δεν ξέρω... Για τον μονόλογο του Σαλιέρι την είδα. Και θα την ξαναδώ. 

- Γιατί; σας αρέσει ο Σαλιέρι; 

- Δεν ξέρω... για τον μονόλογό του θα την ξαναδώ. 

- Τι είχε ο μονόλογος; η ερώτηση δεν ήθελε να είναι ερώτηση. Ήθελε να είναι επιβεβαίωση και δεν κατάφερε να κρυφτεί πίσω από το ερωτηματικό.

- Ήταν ύμνος στη μετριότητα. Και θέλω να μπει καλά στο μυαλό μου.

- Επειδή την θέλετε η επειδή την φοβάστε;

- Δεν τη θέλω
- Κι όμως, είναι τόσο λυτρωτική... Τόσο ξέγνοιαστη... Λαχταρώ να την έχω... ίσως σε μερικά χρόνια να καταλάβετε τι λέω... κατέβασε τα μάτια της...
- Μα... νομίζω χαθήκαμε! Πρέπει να τον περάσαμε το δρόμο σας.
- Ναι τον περάσαμε...
- Συγνώμη! Να γυρίσουμε. Είχα μείνει ήσυχη ότι θα μου λέγατε...
- Δεν σας είπα. Δεν ήθελα να στρίψουμε... Σας πειράζει να συνεχίσουμε λίγο ακόμα;