Ετών 27. Ταλέντο. Ιδιαίτερη. Θύμα του συστήματος. Θλιμμένο το βλέμμα της. Θα ήθελε να δώσει πολλά – αν μπορούσε. Μα δεν έχει επιλογή. Στο παρόν της νιώθει τσαλακωμένη. Απ το βλέμμα της κόρης της. Είναι μόνο 3 ετών και θέλει να ανέβει στο τρενάκι που έχει το περίπτερο. Την ανεβάζει. Η μικρή σπρώχνει με όλη της τη δύναμη το τιμόνι, για να κουνηθεί το τρενάκι. Εκείνο αδυσώπητο. Θέλει ένα ευρώ για να κάνει το δίλεπτο χατήρι στη μικρή. ¨Ενα ευρώ για δυο λεπτά ευτυχισμένου βλέμματος. Μετράει τα ψιλά στη χούφτα της. Ντρέπεται για τον εαυτό της. Ντρέπεται τον περιπτερά που την κοιτάει. Περιμένουν κι άλλα παιδιά και η μικρή δεν καταλαβαίνει. Μετράει τα ψιλά στη χούφτα της. Πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο τρένο και στο γάλα. Ετών 27. Ταλέντο. Ιδιαίτερη. Θύμα του συστήματος. Θλιμμένο το βλέμμα της. Θα ήθελε να δώσει δυο λεπτά χαράς – αν μπορούσε. Μα δεν έχει επιλογή.
πονάει η τσαλακωμένη ζωή. και είναι μόνο 27...
πέθανε η Έιμη Γουάινχάουζ.... ετών 27... πλήρης επιλογών...
στέκομαι με κατεβασμένο κεφάλι μπροστά σε κάθε θάνατο. μα σχωράτε με. η ζωή με κατεβασμένο κεφάλι με συνθλίβει...
Κάποιοι είναι θύματα του συστήματος, άλλοι είναι θύματα του εαυτού τους. Πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Η ιεράρχηση της τραγικότητας πάντως είναι δύσκολη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως οι θάνατοι δημόσιων προσώπων να συνοδεύονται (ή και να εξαναγκάζουν) δημόσιους επικήδειους. Ίσως εκείνους που θρηνούν τους άλλους, τους πιο "ιδιωτικούς" να μην τους παίρνουμε είδηση ή και να μην τους δίνουμε τον πρέποντα σεβασμό.
Φαούδι, έχεις δίκιο. Δεν μπορείς να ιεραρχήσεις την τραγικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ θάνατος είναι ακατανόητος. Δεν πάω κόντρα στη θλίψη του θανάτου. Είναι όμως το μόνο οριστικό. Η ζωή απ την άλλη, είναι εκεί. Ρέει. Και οι ζωντανοί θάνατοι θα μου είναι πάντα πιο επώδυνοι.
Όσο για τους δημόσιους επικήδειους...
Επειδή είναι πρωί θα πω μια μεγάααλη και χαρούμενη Καλημέρα!!! Σήμερα γιορτάζουν οι Παρασκευές!!
Κάποιοι τα έχουν όλα και νιώθουν πώς δεν έχουν τίποτα. Άλλοι δεν έχουν τίποτα και νιώθουν πώς τα έχουν όλα. Άλλοι τα θέλουν όλα και τα κυνηγούν μανιωδώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα και τίποτα. Για κάποιους το μόνο κοινό είναι η δυστυχία που νιώθουν.
Και για κάποιους η χαρά για όλα όσα έχουν και μπορούν να τα νιώσουν σαν δώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες :)