το ένιωθε στον αέρα ... είχε ένα κράτημα, ένα φτερούγισμα, ένα σφίξιμο στο στήθος. καμιά βαθιά ανάσα δεν τη χόρταινε. το ΄ξερε ότι ήταν κοντά. αδημονούσε για τον ερχομό της. την ήθελε έντονη. ήταν εκεί, της έδειχνε όλα τα σημάδια. τίποτα δεν κράτησε τόσο κρυφό που να μη μπορεί να το καταλάβει. αλλά γιατί αργούσε; γιατί την κρατούσε έτσι... με μικρές γρήγορες κοφτές ανάσες...τη φόρτιση της αναμονής την ένιωθε σ όλο της το κορμί. ένιωθε εκείνον τον ανεξήγητο εκνευρισμό λίγο πριν τον ερχομό... λίγο πριν το ξέσπασμα. λαχταρούσε να πέσει πάνω της, να τη λυτρώσει. να εκτονωθεί. να γίνει συνεχής ή εναλλασσόμενη - δεν την πείραζε. αρκεί να μην ήταν στατική. η αναμονή κράτησε μερικές ώρες. δεν τη χώραγε ο τόπος. τη λυπήθηκε; δεν άντεξε ούτε κείνη να περιμένει; κανείς ποτέ δεν θα μάθει. Και... Ήρθε! ξεκίνησε απαλά, ίσα για να μην την τρομάξει. να την πάρει απαλά προς το μέρος της. άρχισε - αργά - να δυναμώνει. κάθε σταγόνα πιο έντονη, κάθετη, πιο γρήγορη. ίδια με τους χτύπους της καρδιάς της. άρχισε να γίνεται δυνατή. όπως την περίμενε! Καταρρακτώδης! Απαιτητική! Παρούσα με όλα της τα στοιχεία! βγήκε να τη συναντήσει. χωρίς καμιά προφύλαξη. χωρίς καμιά αναστολή, χωρίς να σκεφτεί καμιά συνέπεια. κι ας φώναζαν οι λογικοί κι ας την περνούσαν για “παρμένη” οι συνετοί. βγήκε να την συναντήσει στη μέση του μεγαλείου της. να νιώσει να διαπερνά τα ρούχα της, τα μέλη της, τις αισθήσεις της, το είναι της! ένα ξέσπασμα όπως της άρμοζε...την έβρεξε, τη λύτρωσε απ όλη τη μαζεμένη ένταση. ο,τι στατικό υπήρχε πάνω της, το πήρε και το έδωσε ό,που ανήκει. και τότε, ακριβώς τη στιγμή που άρχισε να νιώθει την αντάρα μέσα της να καταλαγιάζει, όταν άρχισαν τα μέλη της να χαλαρώνουν, έκανε το μεγαλειώδες φινάλε. Ένας κεραυνός! να ταράξει τα πάντα! να επιβάλλει την υπεροχή της. με μία μόνη κίνηση. με έναν μόνο ήχο! το τελευταίο κράτημα της ανάσας πριν τη λύτρωση. έκαψε και έσβησε ό,τι βρέθηκε στο διάβα της. άρχισε να ησυχάζει... να γίνεται απαλή, τρυφερή.... “ποτιστική” τη λένε οι συνετοί και κείνη χαμογελάει για τη συνωμοσία. την άφησε σιγά σιγά... να χορτάσει πάλι ανάσες... να γίνει αυτό που τελικά ήθελε: Διαρκής και Εναλλασσόμενη.
Ηλεκτρική καταιγίδα..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒραχυκύκλωμα κανονικό! Καλημέρα Φαούδι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιττό κείμενο. Από τη μια απίστευτα ερωτικό κι από την άλλη με μια κρισιμότητα στις λέξεις και στις αισθήσεις, που με τρόμαζε κάπως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ δυνατό!
Theorema, είναι πράγματι διττό και ήθελε να πιάσει από το χέρι την πραγματικότητα να της δείξει τον αντικατοπτρισμό της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε τρόμαζε; οι λέξεις η οι αισθήσεις; η εικόνα ή το καθρέφτισμα; Η αντάρα η το ξέσπασμα; (θα μπορούσα να ρωτήσω χιλιάδες πράγματα με τη λέξη που επέλεξες να μου χαρίσεις).
Σ΄Ευχαριστώ...
Νομίζω πως με τρόμαξε λίγο η ταυτόσημη αλήθεια που αναβλύζει από τη σκέψη μου μόλις το τελειώνω. Κάθε φορά που το διαβάζω (ναι, το ξαναδιάβασα, κι ένιωσα το ίδιο...).
ΑπάντησηΔιαγραφήTheorema, μόνο εδώ μπορώ να σας παραπέμψω για το πως νιώθω στην προσπάθειά μου να απαντήσω (όπως και κάθε φορά που σας διαβάζω)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://soduck.blogspot.com/2011/07/blog-post_11.html