Σελίδες

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

παραμύθι ποιώ




Θέλω να σου μιλήσω για τα παραμύθια. Για όλες τις πιθανές ερμηνείες αυτής της λέξης.
Τις κυριολεκτικές, τις μεταφορικές, τις τρυφερές, τις ενήλικες, τις γλυκόπικρες, τις παιδικές, τις ενικές, τις πληθυντικές και τις μόνιμα εφηβικές, για παραμύθια και παραμυθιάσματα, για μικρούς και μεγάλους, για “μικρούς” και “μεγάλους”. Για παραμύθι χαρισμένο, διαβασμένο, αγορασμένο, ακουσμένο, δανεικό, χρωστούμενο, πληρωμένο, νυχτερινό, πρωινό, καθιστό ή ξαπλωμένο, του δρόμου, του πεζοδρομίου, του μπαρ, του καναπέ, της στιγμής και ό,τι άλλο βάλει ο νους σου.
Το παραμύθι λοιπόν, όπως κι αν θες να το δεις, όποια εκδοχή του κι αν σου ταιριάζει τώρα δα, έχει κανόνες και αρχές. Και για έναν περίεργο λόγο, μοιάζει να ταιριάζουν σε όλων των ειδών τα παραμύθια και τα παραμυθιάσματα.

Θέλω να σου μιλήσω για τα παραμύθια. Δεν ξέρω γιατί. Για να μου φτιάξεις ένα ή για να σου πω ένα. Για να με παραμυθιάσεις για μια μέρα ή για να σε κοιμίσω για μια νύχτα.

Κόκκινη κλωστή δεμένη σε μπλογκάκι τυλιγμένη. Δώστου χάδι να γυρίσει, παραμύθι να γεννήσει.

Στο παραμύθι ο χρόνος είναι αόριστος. Ο τόπος είναι αόριστος. Οι ήρωες είναι ανώνυμοι.
Αν ο χρόνος γίνει ενεστώτας, ο τόπος ορισμένος κι οι ήρωες αποκτήσουν όνομα, τότε τελειώνει το παραμύθι. Μη με ρωτήσεις ούτε που πάει, ούτε τι γίνεται, ούτε πως το λένε μετά. Πάντως παραμύθι δεν θα είναι.

Όσο το υφαίνεις ή το ακούς, πρέπει να θυμάσαι μάτια μου, πως το φτιάχνεις για να φχαριστηθείς πρώτα εσύ. Κι αυτός που θα το ακούσει, που θα το πιστέψει ή που θα κάνει πως το πιστεύει, για τον εαυτό του θα το κάνει. Όσο καλό κι αν βγει το παραμυθάκι, κοίτα μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα και νομίσεις πως το έφτιαξες ή το πίστεψες, για τον άλλον. Ναι;

Το παραμύθι δεν πρέπει να ξεκινάει με το σπουδαιότερο σημείο της δράσης. Το αφήνεις για μετά. 
Α, και μην το τελειώσεις απότομα. Θέλει απαλά... το ξύπνημα απ το παραμύθι και η επιστροφή στην καθημερινότητα. Σαν πρωινό χάδι να είναι το τέλος του...

Στο παραμύθι, παρόντα στο ίδιο επεισόδιο πρέπει να είναι μόνο δύο πρόσωπα. Και μόνο μια ιστορία τη φορά. Αν έχεις πιο πολλές ιστορίες να παίζουν ταυτόχρονα και τα πρόσωπα σε κάθε σκηνή είναι πιο πολλά από δύο, τότε δεν θα έχουμε παραμυθάκι αλλά όπως λεν οι ειδικοί “λόγιο προϊόν”. Κι αυτό που θέλουμε και συ και γώ είναι παραμύθι. Για παραμύθι μιλάμε μην το ξεχνάς.

Αν ένα ρόλο τον βάλεις να τον παίξουν δύο πρόσωπα, τότε τα πρόσωπα αυτά θα είναι οι μικροί και οι αδύνατοι του παραμυθιού. Αν ποτέ με κάνεις ηρωίδα στο παραμύθι σου, μη με βάλεις να παίξω τον ίδιο ρόλο με κάποιον άλλον, γιατί θα χαθεί η ηρωική μου γενιά. Γιατί στα παραμύθια δεν θέλω να είμαι ούτε μικρή, ούτε αδύναμη. Γιατί οι ήρωες στα παραμύθια είναι πάντα νέοι, χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον.

Ήρθε η στιγμή να κάνουμε μια συμφωνία. Κανείς δεν θα πει και δεν θα μάθει περισσότερα για τη ζωή των ηρώων εκτός πλοκής. Θα αναφέρουμε μόνο πράγματα και ιδιότητες που έχουν σχέση με την υπόθεση. Να το προσέξεις αυτό γιατί αν δεν τηρήσουμε αυτόν τον κανόνα, το παραμύθι θα κρυφτεί και οι ήρωες θα χαθούν στα σοκάκια της πόλης. 

Τελειώνοντας θέλω να σου πω για τα υλικά. Στα παραμύθια χρησιμοποιούνται – χρόνια τώρα – σκληρά υλικά όπως μέταλλο, γυαλί ή διαμάντι. Μη σε τρομάξει η σκληρότητά τους. Είναι σκληρά μα είναι όλα λαμπερά, όπως πρέπει στα παραμύθια.

Γι αυτό, σε ό,τι πεις κι ό,τι σκεφτείς, μην ξεχάσεις ούτε μια στιγμή πως το παραμύθι δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια επινόηση, που “ωθεί τον ακροατή σου σε ονειροπόληση, εξιδανικεύοντας την πραγματικότητα” και πως όσο όμορφο κι αν είναι το παραμύθι σου... “Το τέλος κάθε παραμυθιού αποτελείται από την 'εξαφάνιση' του πεπρωμένου, που βυθίζεται πίσω στη ρουτίνα της καθημερινής ζωής ...

Καληνύχτα Κεμάλ...



Φωτογραφία από εδώ 

9 σχόλια:

  1. Επίσης το παραμύθι εκτός από την ευχαρίστηση που προσφέρει το ίδιο, αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό όλων όσων μας δίνουν ευχαρίστηση γενικώς, βλέπε έρωτες και άλλες πολεμικές τέχνες..καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα!
    Οδηγίες καταγράφηκαν. Τώρα, δώσε κλώτσο να κυλήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαμένο επεισόδιο, ακριβώς έτσι. κατά κεί κοιτάνε και μερικοί κανόνες. αλλά όπως σε όλα, η ανατροπή είναι εκεί δίπλα και παραμονεύει για το πότε θα σκάσει στα γέλια.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. nefosis, όλα εγώ θα τα κάνω; τόσους κανόνες έβαλα! (μα δεν είναι τραγικό; τόσοι κανόνες για κάτι που είναι καθαρό - ή μήπως όχι;- γέννημα φαντασίας; πάει, την γκρέμισα κι αυτήν. ίσως επειδή δεν την κατέω - που λένε και οι κρήτες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα!
    Σου αφήνω ένα παραμυθάκι που βρήκα!

    Μια φορά κι ένα καιρό ήταν η κοκκινοσκουφίτσα και καθώς έτρεχε να πάει στη γιαγιά της, έκανε ρεκόρ στο 200άρι και αποφάσισε να ασχοληθεί με τον στίβο. Όμως επειδή μέχρι τότε το ρεκόρ το είχε η Χιονάτη, οι εκδότες των παραμυθιών φοβήθηκαν για σκάνδαλο και βάφτισαν την κοκκινοσκουφίτσα χελώνα και την Χιονάτη λαγό.

    Το κόλπο αυτό, ξεγέλασε και τον κακό λύκο ο οποίος έχασε την κοκκινοσκουφίτσα και την έψαχναν, την έψαχνε, μέχρι που έφτασε έξω από το σπίτι που έμεναν τα 3 γουρουνάκια.

    Αχά! Σκέφτηκε. Ευτυχώς τα 3 γουρουνάκια είχαν πονηρό μυαλό και μεταμφιέστηκαν σε σωματοφύλακες!

    Μια και δυο λοιπόν, οι τρεις σωματοφύλακες, έδεσαν τον λύκο και τον πέταξαν σε ένα λιβάδι όπου έβοσκαν τα 7 κατσικάκια.

    Πανικοβλήθηκαν τα κατσικάκια... Τι θα γινόταν άμα λυνόταν ο λύκος; Έφυγαν από το λιβάδι τρέχοντας και μπήκαν σε ένα σπίτι όπου βρήκαν 7 κρεβατάκια, 7 σερβίτσια, 7 καρέκλες, και 7 φορεσιές νάνων... Έβαλαν τα ρούχα κι έτσι ο λύκος δεν θα υποψιαζόταν 7 νάνους...

    Ντυμένοι νάνοι όπως ήταν, χωρίς κανένα φόβο πια, πήγαν να παρακολουθήσουν αγώνα στίβου... Μόλις τους είδε η Χιονάτη, από τη χαρά της, σταμάτησε να αγωνίζεται και κάθισε μαζί τους στην εξέδρα. Αγόρασε και μια μηλόπιτα από μια πλανόδια... που σα να είχε περίεργη γεύση... λέτε να είχε δηλητήριο μέσα;

    ...φτάνει τώρα.

    Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!


    Τι; Θέλεις και συνέχεια;
    Καλά.

    Ξαφνικά που λες, ακούστηκε το ρολόι ντουν, ντουν, ντουν, ήταν 12! Το αμάξι της σταχτοπούτας έγινε αρβύλα, πετάγεται ένας γάτος από την γωνία και λέει: "επιτέλους! βρήκα το δεξί μου παπούτσι! Θα 'θελα να ξερα πώς βρέθηκε εδώ!"
    Κι έδεσε καλά τα κορδόνια του ο παπουτσωμένος γάτος και σκόνταψε και χτύπησε τη μύτη του. Έψαξε για γιατρό, αλλά 12 τη νύχτα, τι να βρει; Ένας καλός ξυλουργός τον λυπήθηκε, τον περιέθαλψε και του έβαλε μια πολύ όμορφη ξύλινη μύτη. Του έδωσε και όνομα: Πινόκιο!

    Ε, τώρα όντως φτάνει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τώρα εγώ να τα πιστέψω αυτά; Ή είναι παραμύθια για τα παραμύθια;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. υποδειγματική διδασκαλία!
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. σας ευχαριστώ katabran, θα το μεταβιβάσω στους διδάσκοντες :)
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή