σου-ρεάλ

Ένα βράδυ – αν έβρεχε δε θυμάμαι – έπιασα ψιλοκουβεντούλα με τη Riski, με αφορμή μια απολύτως λογική της τοποθέτηση στην ανάρτηση με τον τίτλο Μαχίτο. Η επίσης απολύτως λογική συνοχή όσων λέγαμε, μ έκανε να κάτσω να μαζέψω μερικά  σουρεάλ στιγμιότυπα που είχα την τύχη να ζήσω. Ξέρετε, εκείνες οι κουβέντες που δεν έχουν καμία λογική και κανένα ζητούμενο, οι κουβέντες επίσης που προκύπτουν σε κάτι στιγμές που λες και το μυαλό σου έχει κάτσει στον ήλιο και παριστάνει τον τραχανά, είναι πολύ χαλαρωτικές, αρκεί βεβαίως να μην καίγεται ο διπλανός σου την ώρα που εσύ μελετάς το ρυθμό αποξήρανσης του τραχανά.

***

Είμαι με τη Βάσω (ναι, τη γνωστή φίλη με το σκουλήκι και τα χουφταλάκια ), και κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στη βόρεια εύβοια, μέσα απ τους αγρούς..... οφείλω να δηλώσω πως είμαι αυτό που λέμε “παιδί της πόλης”.

κοιτάω λοιπόν έκθαμβη το θαύμα της φύσης... τα χωράφια δίπλα στο δρόμο σε οργασμό βλάστησης και γώ με ύφος παιδιού που του δείχνουν τα χρώματα του κόσμου για πρώτη φορά.

- πω πωωω! χιλιάδες μικρές μαργαρίτεεεες! Όταν μεγαλώσουν δεν θα χωράνε στο χωράφι! αναφωνώ με ενθουσιασμό και κοιτάω τη Βάσω. 

Εκείνη γυρνάει αργά το κεφάλι της, σαν να είναι έτοιμο να σπάσει κάτι μέσα του. Το βλέμμα της είναι λίγο χαμένο λίγο καρφωμένο ... κι ακούγεται μια ίσια φωνή που δεν δείχνει τίποτα...

- χαμομήλια είναι

- ...

***

Σε μια παρόμοια βόλτα στην εξοχή, πάλι με τη Β. - ίσως να ήταν και την ίδια μέρα. Όπως οδηγώ,  βλέπω τρεις τέσσερις χαριτωμένες αγελαδίτσες να βόσκουν σε μια πλαγιά δίπλα μας. Ως χαζό παιδί χαρά γεμάτο θέλω να μοιραστώ τη βουκολική ομορφιά και λέω όλο ενθουσιασμό αφήνοντας το τιμόνι και χτυπώντας τα χεράκια!!!

- κοίτα-κοίτα!! μικρές αγελαδίτσες που βόσκουν!!! έχεις ξαναδεί τόσο μικρές;;;;

γυρνάει η Βάσω - κοιτάει αγελαδίτσες – κοιτάει εμένα - βλέμμα πάλι καρφωμένο. Μια απόγνωση διακρίνω. Δεν μπορώ να καταλάβω. Η φωνή και πάλι απ τα έγκατα.

- κατσίκες είναι

επιχείρημα φώτισε τα σκοτάδια μου

- μα έχουν στάμπες!

- ακριβώς!! έχεις ακούσει για τα παρδαλά κατσίκια που γελάνε;;;

- ...

***

ένα καλοκαίρι, σε μια θάλασσα, ναι, με τη Βάσω...

έχουμε βάλει όλο τον εξοπλισμό σαν υβ-κουστές και μπήκαμε να χαζέψουμε τα βάθη των ωκεανών. Κι εκεί που λικνίζομαι με την άνεση πέστροφας μέσα στο νερό, βλέπω ξαφνικά το θαύμα μπροστά μου. Κόντεψα να πάθω αναρρόφηση, έχασα το μπούσουλα, ήπια νερό απ τον αναπνευστήρα αλλά... ακάθεκτη... στάθηκα στην πλεύση μου! είδα το θαύμα της φύσης!!! να εκεί να κολυμπάει δίπλα μου! Οκ έπαιξαν σενάρια τρόμου στο μυαλό μου του τύπου, τώρα θα με ξεκοιλιάσει, αλλά η γοητεία να το βλέπω να περνάει δίπλα μου με μαγνήτισε. 

Κουνάω χέρια πόδια προς τη φίλη μου τη Βάσω, της κάνω νοήματα, της δείχνω προς τα κεί που κολυμπούσε το θαύμα... δεν καταλάβαινε. Της κάνω νόημα να βγει πάνω. Βγαίνω ... παίρνω και ανάσες γιατί η συγκίνηση ήταν μεγάλη και το νερό αλμυρό, βγαίνει και η Βάσω ανήσυχη.

- τι έπαθες; όλα καλά;

- είδες; είδες τι πέρασε από μπροστά μου;

- φύκι;

- όχι! μα δεν το είδες; ήταν υπέροχο!!!

- τι πέρασε τόσο υπέροχο που δεν το είδα;

- ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΞΙΦΙΑΣ!!!!

- Ζαργάνα ήταν

- ...

Και μερικά σφηνάκια για το δρόμο;

- ώχ!

- τι έπαθες;

- έπεσα απ τις παντόφλες!

***

χτυπάει τηλέφωνο

-ναι;

-έλα, κοιμάσαι;

-ναι

-ωραία. Και γώ στην τουαλέτα είμαι

***

χτυπάει τηλέφωνο;

- ναι;

- τι φωνή είναι αυτή;

- τι;

- χάλια ακούγεσαι

- ναι

- είσαι όντως;

- ναι

- τι έχεις;

- δε ..μπορώ...(βήχας)... να μιλήσω

- δεν είσαι μόνη σου;

***

σε οδηγό λεωφορείου σε άγνωστη γραμμή

- θέλω να κατέβω στην τάδε στάση. Θα μου πείτε ποιά είναι;

- ρωτήστε τον επομενο οδηγό...

***

σε ταξί 

- τι δουλειά κάνετε;

- φυσικός

- α! να σας ζητήσω μια χάρη;

- παρακαλώ

- θα μου πείτε τι να διαβάσω αρχικά σαν εισαγωή στη θεωρία του χάους

- την κόμη της βερενίκης του Γραμματικάκη.

- ευχαριστώ

- μπορώ να σας ζητήσω και γω μια χάρη;

- μα παρακαλώ! 

- με παντρεύεστε;

- ....

Αυτά για σήμερα!  Να χαίρεστε και να γελάτε!