τι απ όλα οφείλεται πού;
τι απ το τώρα χρωστάει στο τότε;
τι έχει ξεπληρώσει και τι μένει χρωστούμενο;
πώς εκείνα τα χάδια θα μπορούσαν τότε να τη λερώσουν;
πώς εκείνα τα χάδια θα μπορούσε τώρα να τα λερώσει;
πόσο μπορεί να τα αθωώσει το άλλοθι της απειρίας, της λαχτάρας αυτού που δεν ήξερε;
των αρχέγονων επιθυμιών που απαιτούν λύτρωση χωρίς να νοιάζονται για την πηγή.
το ένοχο άγγιγμα...
τι να χρεώσει και τι να πιστώσει;
πώς να μετρήσει με λογιστικές εξισώσεις άνισους λογισμούς;
αιώνες τώρα βλέπει το περίγραμμα σε σκιά.
το πρώτο ένοχο άγγιγμα από χέρια που δεν έπρεπε.
πού να το ακουμπήσει να μη λερωθεί και να μη λερώσει;
ψάχνει μεσ΄ στον πυρετό, τα αντίθετα και τ αντώνυμα για κείνο το χάδι που δεν τελείωσε ποτέ.
ο πυρετός γεννάει φαντάσματα - καίει το κορμί και η μνήμη του γεμίζει γνώριμες σκιές
αιώνες τώρα αντιπαλεύουν η ενοχή και η αθωότητα σε αλάνες παραφοράς.
“αν συνεχίσω, κάποτε θα με μισήσεις” είπε και πάγωσε το χέρι στο σημείο μηδέν.
στην αναμονή που δημιούργησε.
αιώνες τώρα αντιστέκεται στην ηδονή ονομάζοντάς την αναμονή.
“αν συνεχίσω, κάποτε θα με μισήσεις” είπε και πάγωσε το χέρι στο σημείο μηδέν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυφ. αν δεν συνεχίσεις πάλι θα σε μισήσει όμως...
Κωνσταντίνα
Κωνσταντίνα, ποιος να ξέρει τι θα γίνει στο αν; και εν τέλει αυτό είναι το ζητούμενο; να μη μισήσεις και να μη μισηθείς κάποτε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες :)
Ίσως η αθωότητα, η ενοχή, η καθαρότητα και η έλλειψη της να καθορίζονται τελικά από το θυμητικό μας και την επιλεκτικότητα του. Από το τι επελέξαμε ή καταφέραμε να μάθουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτές τωρινές αναζητήσεις 'θέσεως', κάτι θα χρεώσουν και στο μέλλον.
η ενοχή, η αθωότητα, η ενοχή της αθωότητας και όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί, δύο τόσο ισχυρών και φορτισμένων λέξεων, πως να οδηγήσουν σε συμπέρασμα; πότε είναι επιλογή και πότε άλλοθι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε τόσο πολύ αυτό το κείμενό σου που λέω να μην το αναλύσω. Να πω μόνο ευτυχώς που την ονόμασες αναμονή...θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα αγαπητή....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνοχές , διλήματα....πειρασμοί....
Ο καλύτερος τρόπος πάντως για να καταπολεμήσεις τον πειρασμό, είναι να ενδώσεις....σκέψου το καλά...έχει και άλλους τρόπους , αλλά ο καλύτερος είναι να ενδώσεις....
αιώνες τώρα αντιστέκεται στην ηδονή ονομάζοντάς την αναμονή.
ΑπάντησηΔιαγραφήTί τέλειο καλή μου! Πόσο αληθινό!Σε φιλώ γλυκά!
Εφόσον αιώνες τώρα αντιστέκεται στην ηδονή δεν έχει ξεπληρώσει τίποτα. Τουλάχιστον στον εαυτό της. Όσο για την ενοχή, πόσο απαγορευμένα ήταν εκείνα τα χέρια; Εκτός κι αν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ ναι ευτυχώς που την ονόμασε αναμονή. Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι πως βίωνε αυτή την αναμονή της ηδονής. που την οδήγησε η αναμονή της ηδονής. σε αλάνες παραφοράς; Ποιος να ξέρει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ :)
Αγαπητέ μου χρηχα, είναι ένα κείμενο που πουθενά δεν υπάρχουν οι λέξεις δίλημμα και πειρασμός. Έχει ενδιαφέρον που θεωρήσατε οτι είναι περί πειρασμού ο λόγος. :) Πάντως θα συμφωνήσω πως το να ενδώσεις ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας :)
περήφανη μανιάτισσα, σ ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια. Με ησυχάζουν, γιατί η αλήθεια είναι πως τέτοια θέματα λίγο δύσκολα τα ακουμπάμε. είναι πολύ εύκολο να γίνουν από μελό μέχρι αντιαισθητικά. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την αναμονή, νομίζω πολύ κόσμος την έχει ως άλλοθι επειδή φοβάται την ηδονή. :)
Αθηνά, αν όντως αιώνες τώρα αντιστέκεται στην ηδονή, τα πλήρωσε όλα και με τόκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για κείνα τα χέρια, ποιος και πώς ορίζει το πόσο απαγορευμένα είναι; (δεν μιλάω για τα αυτονόητα απαγορευμένα και δε μιλάω για εμπλοκή παιδιών. εκεί είναι απόλυτα καθορισμένα όλα).
Αλλά και πάλι, το άλλοθι της απειρίας πόσο δυνατό είναι;
Ένα άγγιγμα, με αντίθετη σημασία... εκτός αν...
Μην παρεξηγηθώ. Κι εγώ σε καμία περίπτωση δεν αναφερόμουν στα αυτονόητα απαγορευμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γι' αυτό το λόγο αναρωτιέμαι προς τι οι ενοχές...
Και ναι, η απειρία είναι δυνατό άλλοθι.
Η δε άγνοια, περισσότερο δυνατό.
Αθηνά, νομίζω οτι οι ενοχές είναι για την ηδονή που προκάλεσαν ένοχα χάδια από χέρια που δεν έπρεπε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν είναι το απαγορευμένο των χεριών ή το απαγορευμένο της ηδονής...
Στη συγκεκριμένη ιστορία πάντως ίσως να έπαιξε ρόλο και το "αντώνυμο" του αγγίγματος. Δηλαδή ένα άγγιγμα που είχε άλλο κίνητρο, άλλο προσανατολισμό, άλλη έννοια και κατέληξε να προκαλέσει ηδονή που δεν επιτρεπόταν... οπότε άλλαξε και το νόημά του.
:)
Όπως και να ονομάσει κανείς την αντίσταση στην ηδονή, το τίμημα που πληρώνει του σπάει τα μούτρα επαρκώς, θα έλεγα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Soduck.
Και σωστά θα λέγατε καλή μου Theorema. Σε κάθε περίπτωση, η φράση "Ήρθα με τη θέλησή μου εδώ, κι ας ήξερα τι θα γίνει στο τέλος", φαίνεται να ακυρώνει όλα τα άλλοθι και μένει μόνο το τίμημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Θεώρημα.
Λογιστικοί υπολογισμοί δε χωράνε σε τετοιες περιπτώσεις,δε τους άντεχα όταν εξασκούσα το επάγγελμα στο γραφείο πολυ δε περισσότερο στη ζωή μου.Σπάω το κεφάλι μου να σκεφτώ πως είναι να λερώνεις χάδια...εκτός αν είσαι βρώμικος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω μου την έφερες με αυτό το κείμενο οπότε σ'ευχαριστώ.
moodyboy, δεν είναι απαραίτητο να είσαι βρώμικος. μπορεί να τα λερώνουν οι "ηθικές" και τα "δέοντα". ίσως πάλι να τα λερώνουν εκ των υστέρων, οι επιπτώσεις τους. αλλά ούτε κι αυτό είναι σίγουρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή(η πρόσκληση ήταν για το άλλο όμως. ναι; )
Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι, οι ενοχές, τα απαγορευμένα, τα φαντάσματα, τα χρωστούμενα και...το παραμιλητό του "πυρετού"!
ΑπάντησηΔιαγραφήC'est la vie!
Λένα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα στο παιχνίδι. μόνο που καμιά φορά παραπέφτουν κάπου οι κανόνες του παιχνιδιού κι ώσπου να το καταλάβεις χάνει στροφές η γη.
Καλησπέρα :)
Τι ωραίο που είναι αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Με βάζεις σε σκέψεις και όχι τίποτ' άλλο, αλλά είναι ακατάλληλη η ώρα.)
πίστεψέ με, είναι η καλύτερη. μη σου πω οτι είναι και νωρίς. πρωί δε διαβάζονται εύκολα αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφή