Σελίδες

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

το κουκί, το ρεβύθι και η Αθηνά!

Το παρακάτω παραμύθι, το άφησε η Αθηνά ως σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση. Επειδή δεν κάνει να μείνει εκεί ένα τέτοιο δημιούργημα, το βγάζω απ τη ντουλάπα και σας το παρουσιάζω με μεγάλη χαρά.

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν η κοκκινοσκουφίτσα και καθώς έτρεχε να πάει στη γιαγιά της, έκανε ρεκόρ στο 200άρι και αποφάσισε να ασχοληθεί με τον στίβο. Όμως επειδή μέχρι τότε το ρεκόρ το είχε η Χιονάτη, οι εκδότες των παραμυθιών φοβήθηκαν για σκάνδαλο και βάφτισαν την κοκκινοσκουφίτσα χελώνα και την Χιονάτη λαγό.

Το κόλπο αυτό, ξεγέλασε και τον κακό λύκο ο οποίος έχασε την κοκκινοσκουφίτσα και την έψαχναν, την έψαχνε, μέχρι που έφτασε έξω από το σπίτι που έμεναν τα 3 γουρουνάκια.

Αχά! Σκέφτηκε. Ευτυχώς τα 3 γουρουνάκια είχαν πονηρό μυαλό και μεταμφιέστηκαν σε σωματοφύλακες!

Μια και δυο λοιπόν, οι τρεις σωματοφύλακες, έδεσαν τον λύκο και τον πέταξαν σε ένα λιβάδι όπου έβοσκαν τα 7 κατσικάκια.

Πανικοβλήθηκαν τα κατσικάκια... Τι θα γινόταν άμα λυνόταν ο λύκος; Έφυγαν από το λιβάδι τρέχοντας και μπήκαν σε ένα σπίτι όπου βρήκαν 7 κρεβατάκια, 7 σερβίτσια, 7 καρέκλες, και 7 φορεσιές νάνων... Έβαλαν τα ρούχα κι έτσι ο λύκος δεν θα υποψιαζόταν 7 νάνους...

Ντυμένοι νάνοι όπως ήταν, χωρίς κανένα φόβο πια, πήγαν να παρακολουθήσουν αγώνα στίβου... Μόλις τους είδε η Χιονάτη, από τη χαρά της, σταμάτησε να αγωνίζεται και κάθισε μαζί τους στην εξέδρα. Αγόρασε και μια μηλόπιτα από μια πλανόδια... που σα να είχε περίεργη γεύση... λέτε να είχε δηλητήριο μέσα;

...φτάνει τώρα.

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!

Τι; Θέλεις και συνέχεια;
Καλά.

Ξαφνικά που λες, ακούστηκε το ρολόι ντουν, ντουν, ντουν, ήταν 12! Το αμάξι της σταχτοπούτας έγινε αρβύλα, πετάγεται ένας γάτος από την γωνία και λέει: "επιτέλους! βρήκα το δεξί μου παπούτσι! Θα 'θελα να ξερα πώς βρέθηκε εδώ!"
Κι έδεσε καλά τα κορδόνια του ο παπουτσωμένος γάτος και σκόνταψε και χτύπησε τη μύτη του. Έψαξε για γιατρό, αλλά 12 τη νύχτα, τι να βρει; Ένας καλός ξυλουργός τον λυπήθηκε, τον περιέθαλψε και του έβαλε μια πολύ όμορφη ξύλινη μύτη. Του έδωσε και όνομα: Πινόκιο!

Ε, τώρα όντως φτάνει!!!



υ.γ Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η πηγή του παραμυθιού είναι εδώ 

18 σχόλια:

  1. Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ πού είναι;
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αθηνορεβυθούλα! Μόνο που αυτά τα ψιχουλάκια δείχνουν το δρόμο για τον κύριο με τα άσπρα..... εκείνον μωρέ που έχει κάτι ρόμπες με παράξενους φιόγκους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ω! Τι τιμή!
    Μόνο που δεν μου ανήκουν τα εύσημα διότι, όπως ανέφερα και στο σχόλιο που άφησα στο προηγούμενο ποστ, "Σου αφήνω ένα παραμυθάκι που βρήκα!".
    Αν κάποιος μπει εκεί έχει πολλά πολλά παραμύθια!
    Το βρήκα στο http://www.paramythi.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΧΑ! είδα Αθηνα και μπήκα!!!!...είπα μήπως είναι η δικη μας...τελικά είναι η Αθηνα μας!!!!!


    κάπως έτσι ήταν τα παραμυθια που έλεγε ο άνδρας μου στο γιο μας!...κι αυτός θύμωνε και του έλεγε πως τα μπέρδευε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλά τι αναίδεια...ήρθα πρώτη φορα στο σπίτι σας
    και ούτε χαιρέτησα ούτε ευχήθηκα....
    Γειααααααααααααααα...Καλή και ευλογημένη Χρονια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό είναι ένα παράδειγμα πολύ διασκεδαστικού, μεθυστικού θα έλεγα -ή μήπως μεθυσμένου- παραμυθιού που παραβίασε όλους τους κανόνες του προηγούμενου ποστ και ακολούθησε μόνο τον ορισμό του προ-προηγούμενου ποστ, περί ανωμαλιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δε φαντάζεσαι πόσο γουστάρω αυτές τις σουρρεαλιστικές "απαντήσεις"...να'σαι καλά και μπραβο στην Αθηνα λοιπόν...είδες αμα βγαίνεις απο μουρνταρικα κεφάλια σαν αυτό του Δια πόσο χιούμορ βγάζεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αθηνά μου, πέρα απ τον δημιουργό του παραμυθιού, που του αξίζουν τα εύσημα, δε μπορώ να αγνοήσω τη σημαντική σου συνεισφορά στην επιτυχία της προηγούμενης ανάρτησης. Η παρέμβασή σου ήταν καθοριστική για το πνεύμα της ανάρτησης. Που ήταν τελικά, το να γελάσουμε με τους κανόνες και όπως σοφά είπε το συννεφάκι, να ανατραπούν τα πάντα!

    Σ ευχαριστώ Αθηνά μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ElenaG, καλώς ήρθες, ακόμα κι αν αυτό έγινε για να καμαρώσεις τη φίλη σου :)

    Χρόνια πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. nefosis, δεν θα μπορούσες να το θέσεις καλύτερα! Ακριβώς αυτό έγινε! Η παραβίαση όλων των κανόνων! Και εν τέλει αυτό δεν είναι η πεμπτουσία κάθε παραμυθιού;

    (δε μπορείς να φανταστείς πόσο το χάρηκα αυτό το σχόλιο :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. moodyboy, εγώ να δεις πόσο τις γουστάρω τις σουρεαλιστικές και τις "φεύγα" και τις "ώπα" απαντήσεις και θέσεις και εκθέσεις! :))

    (έτσι να μαζευόμαστε σιγά σιγά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Surreal but nice.....όπως έλεγαν και στο Notting Hill.....
    Πιο σουρεαλιστικό παραμύθι δεν έχω διαβάσει!!
    Ούτε πιο διασκεδαστικό..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. serenata, ό,τι τολμάει να "πατήσει" πάνω στην πραγματικότητα και να της βγάλει τη γλώσσα, είναι και διασκεδαστικό και παραμυθένιο και βεβαίως ευπρόσδεκτο. :)

    Καλώς ήρθες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κάτι τέτοια παραμύθια μου λέει τώρα η μάνα μου..Παίρνει όλους τους πρωταγωνιστές των κλασικών παραμυθιών που μας έλεγε η γιαγιά και τους μπλέκει όλους μαζί σε μία περιπέτεια..Το αποτέλεσμα είναι πολύ αστείο και είναι ένας καλός τρόπος να καταπολεμήσεις το άγχος του διαβάσματος..
    Πολύ ωραίο παραμύθι! Μου έφτιαξε το κέφι! Καλησπέρα Sodurck!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. όταν ήμουν μικρή έβλεπα όα αυτά τα βιβλία που γέμιζαν τους τοίχους κι έπλαθα ιστορίες...
    δεν ήξερα να διαβάζω...
    έπαιρνα έναν τόμο και τον ξεφύλλιζα...
    έβλεπα εικόνες ή κυλούσα το δάχτυλο στις μαύρες γραμμές...
    με κοίταγαν περίεργα...
    μια μέρα μου έδωσαν ένα βιβλίο εικονογραφημένο...
    ο κοντορεβυθούλης ήταν...
    το άνοιγα μόνο όταν με έβλεπαν...
    έτσι τους ανάγκασα να με μάθουν να διαβάζω τους τόμους!κι ας μην καταλάβαινα πολλά πολλά...
    δεν έχω μεγάλη συμπάθεια στα παραμύθια, έχω διαβάσει ελάχιστα, τα περισσότερα τα ξέρω εξ ακοής...
    έχω αδυναμία στις ιστορίες του Χότζα όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Joker! Έχουν έναν μοναδικό τρόπο οι μανάδες να φτιάχνουν ιστορίες. Να τη χαίρεσαι και να τις χαίρεσαι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Katabran, και γω "μεγάλη" ήρθα σε επαφή με τα παραμύθια. Και δεν θα ξεχάσω ένα βράδυ που "μέθυσα" με την μπουρνοβαλιά και κείνα τα λόγια... και μετά αναρωτιόμουν πως γίνεται να μεθάς με τη φράση "παραμύθι πούλα μου"...

    Κάποια στιγμή θα σου πω μια ιστορία με τον χότζα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μια ομορφιά!
    Καλά έκανες και το ανέβασες! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή