Αμέσως μετά από τον ορισμό του Πάθους και με αφορμή το σχόλιο του Γιώργου Κατσαμάκη νομίζω πως το κείμενο που ακολουθεί είναι η ιδανική συνέχεια.
"Κάποτε, προ πολλών ετών, σε μια εκδρομή που έκανα στην Ελβετία, σταμάτησα για να θαυμάσω ένα μεγάλο καταρράκτη, που κυλούσε ορμητικά επάνω από γρανιτώδεις βράχους, μέσα σε πλούσια βλάστησι. Την εποχή εκείνη, που μπορώ να την ονομάσω περίοδο εντατικών αναζητήσεων, ωθούμενος από μία εσωτερική ανάγκη σχεδόν οργανική, προσπαθούσα να βρω, με τα ποιήματα που έγραφα τότε, έναν αμεσώτερο και πληρέστερο τρόπο εκφράσεως. Το θέαμα του καταρράκτου μού εγέννησε αιφνιδίως μια ιδέα. Καθώς έβλεπα τα νερά να πέφτουν από ψηλά και να εξακολουθούν γάργαρα τον δρόμο τους, σκέφθηκα πόσον ενδιαφέρον θα ήτο, αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω και στις σφαίρες της ποιητικής δημιουργίας, το ίδιο προτσές που καθιστά το κύλισμα, ή την πτώσι των υδάτων, μια τόσο πλούσια, γοητευτική και αναμφισβήτητη πραγματικότητα, αντί να περιγράφω αυτό το κύλισμα, ή κάποιο άλλο φαινόμενο ή γεγονός, ή κάποιο αίσθημα, ή μια ιδέα, επί τη βάσει σχεδίου ή τύπου, εκ των προτέρων καθωρισμένου."
Απόσπασμα από το "Αμούρ- Αμούρ" του Ανδρέα Εμπειρίκου.
Αφιερωμένο στη Μαρία, που έγινε αιτία και αφορμή να το γνωρίσω. Χρόνια Καλά Μαρία :)
"Κάποτε, προ πολλών ετών, σε μια εκδρομή που έκανα στην Ελβετία, σταμάτησα για να θαυμάσω ένα μεγάλο καταρράκτη, που κυλούσε ορμητικά επάνω από γρανιτώδεις βράχους, μέσα σε πλούσια βλάστησι. Την εποχή εκείνη, που μπορώ να την ονομάσω περίοδο εντατικών αναζητήσεων, ωθούμενος από μία εσωτερική ανάγκη σχεδόν οργανική, προσπαθούσα να βρω, με τα ποιήματα που έγραφα τότε, έναν αμεσώτερο και πληρέστερο τρόπο εκφράσεως. Το θέαμα του καταρράκτου μού εγέννησε αιφνιδίως μια ιδέα. Καθώς έβλεπα τα νερά να πέφτουν από ψηλά και να εξακολουθούν γάργαρα τον δρόμο τους, σκέφθηκα πόσον ενδιαφέρον θα ήτο, αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω και στις σφαίρες της ποιητικής δημιουργίας, το ίδιο προτσές που καθιστά το κύλισμα, ή την πτώσι των υδάτων, μια τόσο πλούσια, γοητευτική και αναμφισβήτητη πραγματικότητα, αντί να περιγράφω αυτό το κύλισμα, ή κάποιο άλλο φαινόμενο ή γεγονός, ή κάποιο αίσθημα, ή μια ιδέα, επί τη βάσει σχεδίου ή τύπου, εκ των προτέρων καθωρισμένου."
Απόσπασμα από το "Αμούρ- Αμούρ" του Ανδρέα Εμπειρίκου.
Αφιερωμένο στη Μαρία, που έγινε αιτία και αφορμή να το γνωρίσω. Χρόνια Καλά Μαρία :)
Κοίταξε να δεις...; περιγράφουμε νομίζω τα πράγματα γιατί αδυνατούμε να τα εγγράψουμε. Τα φέρνουμε δηλαδή γύρω-γύρω, τα ψαύουμε, τα μυρίζουμε, τα φιλάμε, αλλά δεν τα δημιουργούμε εμείς, ούτε θα μπορούσαμε. Και αυτό που κάνει ο Εμπειρίκος περιγραφή είναι, απλά από τον πιο... γρήγορο δρόμο (των δύο διαστάσεων) που είναι η ευθεία, εν προκειμένω η... κάθετη πτώση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που γράφει να είναι καταρράκτης (με όλα τα στοιχεία του) και όχι απλώς να περιγράφει τον καταρράκτη (επίσης με όλα τα στοιχεία του).
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την "κάθετη πτώση"... με τσάκισες!