Τι μας οδηγεί στα πάθη μας;
Είχε πει ο Freud, αναφερόμενος στο εφήμερο. «Αν κατά τη διάρκεια της ζωής μας παρακολουθούσαμε την μη ανατάξιμη σταδιακή φθορά του σώματος, τότε η σύντομη ύπαρξή μας θα γινόταν πιο ερεθιστική. Ένα λουλούδι ανθίζει για μια νύχτα μόνο, εντούτοις το μπουμπούκι του δε μας φαίνεται λιγότερο όμορφο. (S. Freud, “Το εφήμερο” [13]).
Η προοπτική του εφήμερου οδηγεί σε 2 διαμετρικά αντίθετες συμπεριφορές.
Τη Διέγερση, την αναζήτηση της μέγιστης απόλαυσης, την εμμονή να τα ζήσουμε όλα, πυρηνικά συμπυκνωμένα, χωρίς καμιά σκέψη για τις επιπτώσεις. Αυτή είναι μια συμπεριφορά που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «πάθος».
Η άλλη, είναι συμπεριφορά άρνησης και απαξίωσης. Καμία αναζήτηση καμίας απόλαυσης. Τίποτα δεν χρειάζεται και δεν επιθυμεί αφού είναι εφήμερο.
Λέει ο Edmond Gillieron στο βιβλίο του «Les psychotherapies breves» : « Αυτές οι δύο στάσεις μπορούν να θεωρηθούν ως ασυνείδητες αντιδράσεις άμυνας στην προοπτική ενός πένθους: έντονη εξιδανίκευση εκείνου που θα χαθεί, ή άρνηση κάθε απώλειας και κάθε επιθυμίας για το αντικείμενο ώστε να διαφυλαχθεί το αίσθημα της ναρκισσιστικής παντοδυναμίας»
Πάλι στη γνώριμη ασφάλεια των ορισμών.
Το Πάθος που διώκεται...
Είχε πει ο Freud, αναφερόμενος στο εφήμερο. «Αν κατά τη διάρκεια της ζωής μας παρακολουθούσαμε την μη ανατάξιμη σταδιακή φθορά του σώματος, τότε η σύντομη ύπαρξή μας θα γινόταν πιο ερεθιστική. Ένα λουλούδι ανθίζει για μια νύχτα μόνο, εντούτοις το μπουμπούκι του δε μας φαίνεται λιγότερο όμορφο. (S. Freud, “Το εφήμερο” [13]).
Η προοπτική του εφήμερου οδηγεί σε 2 διαμετρικά αντίθετες συμπεριφορές.
Τη Διέγερση, την αναζήτηση της μέγιστης απόλαυσης, την εμμονή να τα ζήσουμε όλα, πυρηνικά συμπυκνωμένα, χωρίς καμιά σκέψη για τις επιπτώσεις. Αυτή είναι μια συμπεριφορά που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «πάθος».
Η άλλη, είναι συμπεριφορά άρνησης και απαξίωσης. Καμία αναζήτηση καμίας απόλαυσης. Τίποτα δεν χρειάζεται και δεν επιθυμεί αφού είναι εφήμερο.
Λέει ο Edmond Gillieron στο βιβλίο του «Les psychotherapies breves» : « Αυτές οι δύο στάσεις μπορούν να θεωρηθούν ως ασυνείδητες αντιδράσεις άμυνας στην προοπτική ενός πένθους: έντονη εξιδανίκευση εκείνου που θα χαθεί, ή άρνηση κάθε απώλειας και κάθε επιθυμίας για το αντικείμενο ώστε να διαφυλαχθεί το αίσθημα της ναρκισσιστικής παντοδυναμίας»
Πάλι στη γνώριμη ασφάλεια των ορισμών.
Τι είναι πάθος;
[…Ως «πάθος» μπορεί να χαρακτηρισθεί μια ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση, κατά την οποία ένα εντόνως φορτισμένο συναίσθημα, συμπαρασύρει τα υπόλοιπα στοιχεία του ψυχισμού (νόηση, βούληση), με αποτέλεσμα να διαμορφώνει και να κατευθύνει σε μόνιμη βάση τη συμπεριφορά του ατόμου για την αυτό-ικανοποίησή του.
Αναφορικά με την ψυχολογία του πάθους, αυτό που φαίνεται να το χαρακτηρίζει πρωταρχικά είναι μια στάση ή εξέγερση και επικράτηση των «κλίσεων» ή «ροπών» έναντι της λογικής.
Η λογική είναι αυτή που «πάσχει» ευρισκόμενη σε κατάσταση ομηρίας στην υπηρεσία του παντοδύναμου συναισθήματος του πάθους. Αυτό το ιδιαίτερο είδος λογικής των παθών, αποκαλούμενο λογική των αισθημάτων ή συναισθηματική λογική, ποδηγειτείται από το συναίσθημα, καθοδηγείται από τη φαντασία και έχει την ικανότητα να φτιάχνει κόσμους αρκετά απόμακρους σε σχέση με την πραγματικότητα…..Η όλη προσωπικότητα υφίσταται αναδιοργάνωση για την εξυπηρέτηση της κυριαρχικής και αποκλειστικής κλίσης και προσήλωσης του ατόμου στο αντικείμενο του πάθους...]
Ι.Γ.Παπακώστας. Ψυχιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο.
Αναφορικά με την ψυχολογία του πάθους, αυτό που φαίνεται να το χαρακτηρίζει πρωταρχικά είναι μια στάση ή εξέγερση και επικράτηση των «κλίσεων» ή «ροπών» έναντι της λογικής.
Η λογική είναι αυτή που «πάσχει» ευρισκόμενη σε κατάσταση ομηρίας στην υπηρεσία του παντοδύναμου συναισθήματος του πάθους. Αυτό το ιδιαίτερο είδος λογικής των παθών, αποκαλούμενο λογική των αισθημάτων ή συναισθηματική λογική, ποδηγειτείται από το συναίσθημα, καθοδηγείται από τη φαντασία και έχει την ικανότητα να φτιάχνει κόσμους αρκετά απόμακρους σε σχέση με την πραγματικότητα…..Η όλη προσωπικότητα υφίσταται αναδιοργάνωση για την εξυπηρέτηση της κυριαρχικής και αποκλειστικής κλίσης και προσήλωσης του ατόμου στο αντικείμενο του πάθους...]
Ι.Γ.Παπακώστας. Ψυχιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο.
Το Πάθος που διώκεται...
Τα Σέβη μου
Πόση αμηχανία μπορεί να κρύβει η ανάρτηση ενός εγχειριδίου ανατομίας του πάθους; κι αν δεν είναι αμηχανία, τότε τι είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦόβος ανεπάρκειας;
ΑπάντησηΔιαγραφήξέρεις χρόνια τώρα, με συλλαμβάνω να "γενικεύω", ενώ θα μπορούσα να πω μερικά πράγματα απλά κι ανθρώπινα. Μάλλον σε φόβο έκθεσης μου κάνει. αν μεγαλώσω λες να αλλάξω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πάθη μου τα κάλλη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Βραδυ
http://www.youtube.com/watch?v=zCMy6kq5ZA0
Μα εκτίθεσαι ήδη με...πάθος και φτιάχνουμε με τέτοιες σκέψεις κόσμους απόμακρους. Τι έχεις να φοβηθείς?? ;))
ΑπάντησηΔιαγραφήmoodytimes... το καλυτερότερο. ευχαριστώ για τη μουσική επένδυση μα κυρίως για το χαμόγελο που προκάλεσες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε φοβάσαι να μεγαλώσεις; ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήkovo voltes, κυρίως εμένα. ξέρεις, όταν ομολογήσεις κάτι δυνατά, είναι όπως με τους φόνους. δε σου φεύγει ποτέ η ποινή ούτε η ρετσινιά του φονιά (απ τον ίδιο σου τον εαυτό )
ΑπάντησηΔιαγραφήRiski, τρομάζω που μικραίνω επικίνδυνα... :)
ΑπάντησηΔιαγραφή(σου στέλνει φιλιά η καπνοθήκη μου και κρύβεται στη χούφτα μου )
Κρύψ' την καλά, το καλό που σου θέλω. :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινάω τη βδομάδα διαβάζοντας για πάθος. Πoλύ καλό.
Αλλά, τι να τους κάνουμε τους ορισμούς και τους περιορισμούς σε μια έννοια που αντιμάχεται κάθε τυποποίηση; Ο μόνος -για μένα- λόγος να ορίσω το πάθος είναι γιατί έχει πλάκα. Και είναι και λίγο μαζοχιστικό. Θα έλεγα πως πάθος είναι ότι γεννάει αναμνήσεις. Ότι καρφώνει σημαιάκια "ήμουν κι εγώ εδώ" στην πορεία του εφήμερου.
nefosis, καλημέρα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς αυτό που λές. Η απόλυτη αντίφαση. Να "ορίσεις" το πάθος. κάτι που αν οριστεί και "οριστεί" απλά εξαφανίζεται για άλλες γειτονιές.
Τότε θα μου πείς, γιατί το έκανα; ίσως επειδή οι αντιφάσεις και τα αντώνυμα με κατατρέχουν (και γω τους κάνω τη δύσκολη)
Θα έλεγες οτι το πάθος γεννάει αναμνήσεις; χμ
ναι... θα μπορούσε. Μήπως να το σκεφτούμε να γεννάει αναμνήσεις μέλλοντος; του τύπου "θα είμαι εκεί". δεν ξέρω τον γραμματικό τύπο. "είμαι εκεί που θα συμβεί το εφήμερο"; καμιά ιδέα; Ένας φιλόλογος βρε παιδιά;
Καλημέρα συννεφάκι! (έχω πει ποτέ οτι τα σύννεφα είναι ο πιο ωραίος ζωντανός πίνακας που έχω δει και βλέπω ποτέ;)
Καλημέρα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας διαβάζω συχνά και παρατηρώ τη συμπάθεια που έχετε στους ορισμούς (τη γνώριμη ασφάλεια όπως λέτε). Παρόλα αυτά θέλω να σας ρωτήσω:
Γιατί το κάνατε; Γιατί ορίσατε το πάθος;
Πάντως και η έμμονη προσπάθεια να ορίζεις το πάθος, είναι πάθος από μόνη της. Μήπως αντί να το ορίσεις, να το περιγράψεις; ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε (;)
ΑπάντησηΔιαγραφή... ίσως για να έχω την ψευδαίσθηση ότι κάτι "ορίζω".
Σας ευχαριστώ για την τιμή να με διαβάζετε. Καλώς ήρθατε και στο φουαγιέ όπου γίνονται οι καλύτερες κουβέντες (απ τους μονολόγους του κυρίως χώρου).
Καλημέρα σας :)
Γιώργο, μου θύμισες εκείνο το κείμενο του Εμπειρίκου για τον καταρράκτη και την περιγραφή του...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα το περιγράψω; δηλαδή να διασχίσω το περίγραμμά του, χαράζοντάς το; (παίζω λίγο με τη λέξη. ναι;)
Ενδιαφέρουσα μεν η ψυχολογία του πάθους, αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα και η βιολογία του. Μιλάω βέβαια για πιο απτά πάθη, όπως ο αλκοολισμός, το κάπνισμα, τα ναρκωτικά. Υπάρχουν ενδείξεις ότι διαφορές στη βιοχημική 'σύσταση' του ανθρώπινου εγκεφάλου οφείλονται σε κάποιο βαθμό για το γεγονός ότι κάποιοι είναι περισσότεροι επιρρεπείς σε εξαρτήσεις από όλους. Γίνονται και μελέτες για να βρεθούν τυχόν γονίδια που συμβάλλουν ή προδιαθέτουν σε τέτοιες συμπεριφορές. Ακριβείς απαντήσεις δεν υπάρχουν ακόμα, αλλά οι ενδείξεις λένε ότι καλά κάνουν και ψάχνουν οι επιστήμονες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλο πάθος και η ανάγκη για απαντήσεις!
Φαούδι, αυτό που μου λες είναι οτι το πάθος είναι εθισμός; και οτι γι αυτό φταίνε τα γονίδιά μου; πολύ μ αρέσει αυτή η διάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μου υποσχεθείς μια κανονική ανάλυση; (να μάθω κάτι και γώ η αναλφάβητη... μεσήλιξ για την πρόοδο της επιστήμης).
Όσο για την ανάγκη για απαντήσεις, πέρα από μεγάλο πάθος μπορεί να γίνει και μεγάλη παγίδα. Δεν υπάρχει ένα διότι σε κάθε γιατί. όχι;
(και στο κάτω κάτω, γιατί δεν μπορεί να θεωρηθεί απάντηση το "γιατί έτσι";)
Καλημέρα! :)
Δεν ξέρω αν το πάθος είναι εθισμός, αλλά σίγουρα για κάποιους ο εθισμός είναι πάθος! Και κάποιοι αγκιστρώνονται στα γονίδια για να μην το χρεωθούν ως λάθος. Ο ρόλος των γονιδίων σε αυτές τις περιπτώσεις, πρώτον δεν είναι ακόμα απόλυτα γνωστός και σαφής. Δεύτερον, δεν είναι μονόδρομος. Προς το παρόν φαίνεται, ότι σε κάποιες περιπτώσεις συμβάλλουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου υποσχεθώ ότι κάποια στιγμή θα ασχοληθούμε και με επιστημονικά θέματα.
(όσο για τη τι θεωρείται απάντηση, το γιατί έτσι το απορρίπτουν συνήθως εκείνοι που δεν δέχονται και ως απάντηση το "τίποτα")
Καλημέρα!
πω πω κατάστηθα με χτύπησε το τελευταίο! Φαντάσου τι θα πάθαινε όποιος λέει το "τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λέγαμε; ναι. λοιπόν πέρα από την κάποια στιγμή και τα επιστημονικά θέματα, θα θεωρήσω ότι μου έδωσες υπόσχεση για ανάλυση του εθισμού και των γονιδίων. Φέτος! ε; :)
Καλημέρα :)
Καλησπέρα σας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί το παιδεύετε με επιστημονικά τερτίπια;...το πάθος ή υπάρχει ή δεν υπάρχει...είναι συναίσθημα , αλλά και τρόπος ζωής...είναι καλό αλλά και κακό....είναι η μεγάλη ταλάντωση στο διάγραμμα της ζωής....και όσο πάνω πάει άλλο τόσο κάτω μπορεί να πάει....(ξέρετε το διάγραμμα των κυμάτων , από τα μαθηματικά;...ε;;;)
Να μη το παιδέψω και γώ λίγο; και λίγα του κάνω...
ΑπάντησηΔιαγραφή(ναι, ναι κάτι έχει πάρει το μάτι μου από κύματα)
:)