Ήθος, έθους μύθος;
Έθος, μύθου ήθος;
Μύθος, ήθους έθος;
Ήθος - Μύθος - Έθος... ατάκτως κεκαυμένα.
Τα ερωτήματα σε αναμονή.
Τα απαντήματα λαμβάνουν τη φυσική τους θέση. Γονιμοποιούν τις ερωτήσεις και τις εμμονές μου.
Έτσι φαίνεται να καταλήγει προς το παρόν, η γραπτή, με τα εις – θος, συγκυρία: πάθος-λάθος -άχθος.
Έθος, μύθου ήθος;
Μύθος, ήθους έθος;
Ήθος - Μύθος - Έθος... ατάκτως κεκαυμένα.
Τα ερωτήματα σε αναμονή.
Τα απαντήματα λαμβάνουν τη φυσική τους θέση. Γονιμοποιούν τις ερωτήσεις και τις εμμονές μου.
Έτσι φαίνεται να καταλήγει προς το παρόν, η γραπτή, με τα εις – θος, συγκυρία: πάθος-λάθος -άχθος.
Καληνύχτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?NR=1&v=PKcVPOHjeNY
Τα ερωτήματα έλαβαν το φυσικό τους ήχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ :)
Καλή σας νύχτα!
(το θ πάντα μπέρδευε τα μικρά παιδιά :))
Ελπίζω να ήταν πολύς ο μόχθος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαούδι; ήταν πολύς ο μόχθος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν ήταν δεν πειράζει. Είχε τουλάχιστον βάθος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Φαούδι; just to the point ε; μόχθος, βάθος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα φαίνεται υπερβολικό και ίσως να είναι, με την έννοια ότι "εδώ καράβια χάνονται..." και γω παίζω με τις λέξεις εις -θος. Όμως αν θελήσει κανείς να ξεφύγει λίγο απ την φανερή και γρήγορη σύνδεση αυτών των λέξεων με όποια την "ερωτική" τους διάσταση, το ήθος,η ηθική, το πάθος, το άχθος (και ο άχθος αρούρης) και οι συνήθειες, που ακόμα κι αν δεν χαρακτηριστούν "εθισμός", καθορίζουν μεγάλο ποσοστό της "στάσης" μας απέναντι στη ζωή μας.
Δεν υποτιμώ ούτε υποβαθμίζω την "ερωτική" διάσταση, γιατί δε γίνεται να ζω χωρίς αυτή τη ζωή να την ερωτεύομαι.
Να είσαι καλά Φαούδι... Και να μην κάθεσαι σε μάρμαρο. δαγκώνει!
Καλημέρα :)
Δεν χρειάζεται να απολογείσαι για τις σκέψεις σου και τα ενδιαφέροντα σου SoDurck. Αυτό το "εδώ καράβια χάνονται.." με θυμώνει όταν το ακούω. Το ξέρουμε, το ζούμε, μας απασχολεί, το παλεύουμε. Αλλά για να το παλέψουμε χρειάζονται κι άλλα πράγματα πέρα από το μοιρολόι. Οι ζωές μας δεν είναι ούτε πρέπει να γίνουν μια συνεχής κακομοιριά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
Φαούδι, χαίρομαι για τη θέση και την άποψη οτι οι ζωές μας δεν πρέπει να γίνουν ούτε συνεχής ούτε στιγμιαία κακομοιριά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω γιατί το σχόλιο το είδες ως απολογία. Ήταν ας πούμε μια προέκταση του πόστ που ήταν χωρίς "θέση" αλλά μόνο με ερωτήματα. Τα οποία ερωτήματα βεβαίως μπορούν να είναι από μόνα τους θέση και "θέση".
Ο μύθος και ο θυμός έχουν τα ίδια γράμματα ε;
Καλημέρα :)
Εγώ θα κρατήσω το λάθος και το πάθος...τα άχθη ας τα κουβαλήσουν άλλοι (ονόματα δε λέω, υπολήψεις δε θίγω). Στα ερωτήματά σου απαντήσεις δεν έχω :( Είμαι μπερδεμένη πολύ καιρό τώρα...και κατάφερες να με μπερδέψεις ακόμη περισσότερο! Μπράβο βρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή:))
Λένα μου, όλα στα πόδια σου! Κράτα ό,τι μοιάζει να χωράει στο τώρα σου. Όλα τα άλλα είναι στο μυαλό μας... :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία εμμονή αυτή με τις λέξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άχθος αρούρης που ανέφερες στο φαούδι, με έκανε να ψάχνω τα αρρρρ:-)
Το πάθος, το λάθος, ναι.. αλλά κι εγώ επίσης κάνω πάσα το άχθος για όποιον προαιρείται;-)
Καληνύχτα σε όλους και όλες!
"Κράτα ό,τι μοιάζει να χωράει στο τώρα σου."...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρία μου με κατακερματίσατε....ενώ περιδιαβαίνω αργόσχολα στις γειτονιές της μπλογκογειτονιάς και δεν σχολιάζω , λόγω κούρασης-κάθε Σάββατο είμαι πτώμα-...
Καθώς κι αυτό απ'το Φαούδι:"Οι ζωές μας δεν είναι ούτε πρέπει να γίνουν μια συνεχής κακομοιριά."
Δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχος....
Και στα δύο σχόλια...την αμέριστη υποστήριξή μου....την απόλυτη ταύτιση μου.....
Margo καλώς σε! Εντάξει άφησέ το το άχθος, θα το σηκώσω μόνη μου. (όχι, όχι δεν θα αναφέρω καν, οτι το κάθε πάθος και το κάθε λάθος είναι το απόλυτο άχθος).
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήστο, (μου επιτρέπτε την προσφώνηση αντί για το χρηχα;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι ταυτίσεις, σ αυτές τις περίεργες γειτονιές, που όλοι είναι άγνωστοι αλλά μ αυτή την παράδοξη εγγύτητα, δεν είναι μαγικές;
Καλά κάνατε και δε μείνατε αμέτοχος :) και σας ευχαριστώ γι αυτό.
Να είναι όμορφη η Κυριακή σας! :)
Kαλησπέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι ταυτίσεις ...μας φαίνονται περίεργες γιατί έχουμε μάθει να θεωρούμε τον εαυτό μας ένα μοναδικό πράγμα που ανεπανάληπτο περιδιαβαίνει την απεραντότητα του σύμπαντος...
Δεν περνάει από το μυαλό μας, ότι είμαστε δημιουργήματα μιας κοινωνίας που εξελίσσεται αδιάκοπα, επίσης δημιουργήματα μιας τεράστιας σε χρόνο εξέλιξης της φύσης και του κορμιού μας... μπορεί να μην είμαστε ταυτόσημοι, μπορεί να διαφέρουμε σημαντικά στην εμφάνιση και αλλού , αλλά την ίδια στιγμή είμαστε τόσο μα τόσο όμοιοι....
Κατά τα άλλα , κάθε στιγμή που συνειδητοποιούμε την ταύτισή μας με τους άλλους , είναι μαγική...είναι η συνειδητοποίηση του αγγίγματος...της επαφής...
Η συνάντηση με γέμισε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα σχολιάσω το σημερινό γιατί σε ψάχνω πίσω σε όλα αυτά που έχασα..
Υποκλίνομαι αν και οι αρθρώσεις δεν βοηθούν..
Μέχρι εκεί που έφτασα μας ενώνουν πράγματα...
Σ'ευχαριστώ πολύ!
Κυρία μου, πως να μπορούσα να εκφράσω τη χαρά και την τιμή που νιώθω; και με την παρουσία σας και με τα λόγια σας; Συγχωρήστε με που δε μπορώ να βρω τις λέξεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υπόκλιση οι ευχαριστίες είναι μόνο δικές μου!